Λευκωσία by night,σούπερσταρ,celebrities και ψώνια

Λευκωσία. Η πόλη που μεγάλωσα. Για εμένα μια απο τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Μου αρέσει αλλά υπάρχουν και πολλά πράγματα που μου την δίνουν.. Καταρχήν όταν είναι να βγω έξω το βράδυ. Νευριάζω αφάνταστα. Δεν μπορείς να πας κάπου να κάτσεις ειδικά αν είναι Σάββατο βράδυ χωρίς να έχεις κράτησεις. Ξέρετε επειδή είμαστε υπερπληθυσμός και έχουμε τους τεράστιους χώρους διασκέδασης. Η ατάκα έχετε κράτηση μου δίνει στα νεύρα. Δηλαδή αν δεν έχω κράτηση ρε φίλε δεν μπορώ να πω. Στην Ελλάδα γιατί μπαίνω στα πιο ιν κλαπ χωρίς κράτηση;;; Τι διάολο στην Ελλάδα είμαι οκ να μπω στην Κύπρο όχι;;;;; Και άμα ανοίξει ένα νέο κλαπ η καφέ στην Λευκωσία για να βρείς κράτηση πρέπει να σε κανονίσει ο κουμπάρος, του ανιψιού της μάνας σου του οποίου ο κουνιάδος έχει μια κόρη της οποίας ο γιος είναι πορτιέρης στο ιν κλαπ. Έλεος!!! Η τελευταία μου εμπειρία ήταν σε ένα νέο ιν καφέ της Λευκωσίας όπου έκανα το λάθος να παραγείλω φρουτοσαλάτα. Η φρουτοσαλάτα ήλθε με 45 λεπτά καθυστέρηση και σαν να μην έφτανε αυτό η πανέξυπνη γκαρσόνα έσπρωξε το ντελικάτο ποτήρι το οποίο έγινε θρύψαλα.Ευτυχώς που δεν μας βρήκε κανένα στο δόξα πατρί να τρέχουμε. Και σαν να μην έφθανε αυτό όταν ζητήσαμε λογαριασμό χρέωσαν δύο φρουτοσαλάτες. Έλεος........Το άλλο κουφότερο ήταν χθές που θέλαμε να πάμε για ποτό μετά τα κινέζικα. Και μας λένε σόρρυ είναι μόνο με κρατήσεις. Ε και σιγά το Χόλλιγουντ. Γιατί ξέρετε πιο είναι το θέμα. Αυτοί που πάνει σε αυτά τα κλαπ και καφέ οι πλείστοι θεωρούν ότι είναι οι γκράντ σούπερ σταρ σελέπριτις και θεοί της εποχής τους......Λες και άμα δω στο τάδε κλαπ το Γιάννο, τον Ανδρέα, τον Μάριο ή τον Αντώνη και είναι θαμώνες αποκτούν αξία(τυχαία η επιλογή των ονομάτων μην με βρίζετε παιδιά και μην βαράτε). Και αν κάποιος απο αυτούς ξέρει κάποιον ή δουλεύει στα κλαπ ακόμα καλύτερα για να σε κανονίσει. Έχουμε καβαλήσει το καλάμι λες και είμαστε στο Χόλλιγουντ. Τι να πω και εγώ με αυτά που βλέπω. Ευτυχώς στα 29 μου δεν με νοιάζουν τα κλαπ προτιμώ καλό φαγητό με φίλους και κουβεντούλα.Και άμα θέλω κλαπ πάω στα γνωστά γνώριμα στέκια.Κάθε ψωνάρα που πιστεύει ότι είναι ιν φοράει το ακριβό ρούχο ή τζην (πάντα απο σχεδιαστή), τα ακριβά παπούτσια και την τσάντ γνωστού οίκου αν είνα γυναίκα. Οι άντρες απο την άλλη φοράνε πουκάμισα με σηκωμένους τους γιακάδες για να φαίνεται ότι είναι μάρκας. Επιδεικνύουν το τελευταίας τεχνολογίας 3G κινητό. Και φυσικά παρκάρουν έξω από το καφέ η κλαπ με το πανάκριβο αυτοκίνητο. Δεν λέω υπερβολές αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν έχω άδικο έσι είναι. Καλή ώρα έπρεπε το περασμένο Σάββατο στις 25 να ακούσω την Πωλίνα αλλά ας είναι είδα τι στο καλό ήταν το πιο ιν κλαπ της πρωτεύουσας. Τώρα τους ποιούς είδα στο κλαπ δεν λέγεται όλο τον καλό τον κόσμο. Σε σημείο που διερωτόμουν που μπήκα σε κλαπ η σε καμιά ταβέρνα.(Δεν υποτιμώ τις ταβέρνες).. Για να σοβαρευτούμε λίγο ρε παιδιά... Δεν είμαστε ούτε σούπερσταρ ούτε σελέπριτι ούτε ψώνια. Όμως είμαστε απλοί άνθρωποι για αυτό ας τον ξανασκεφτούν αυτοί που έκαναν τα κλαπ και τα καφέ άβατα για λίγους... με κράτηση. Δηλαδή φθάσαμε στο σημείο ακόμα και η διασκέδαση μας να είναι προγραμματισμένη και κουρδισμένη. Την τάδε ώρα στον τάδε τόπο. Έλεος.......Αυτή είναι η κυπριακή πραγματικότητα.