Η Εμινέ, η Χαϊρούν, ο στρατός τα τσαντόρ και άλλες ιστορίες

Είναι Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007. Ο Αύγουστος έφυγε τελειώνοντας ουσιαστικά το καλοκαίρι έστω και τυπικά. Ένας Αύγουστος περίεργος γεμάτος πίκρα που μας άφησε κυριολεκτικά καμένη γη στην Ελλάδα που ζει λες και δεν συνέβει τίποτα σε προεκλογική εκστρατεία. Είναι η πρώτη Κυριακή που δεν έτρεχα στο Sunrise, στο Κώνο, στο Yianna Marie,στην Villa al Muna. Για εμένα επίσημα το καλοκαίρι τελείωσε. Μετά τον πρωϊνό μου καφέ στο Μόντο με την Φρύνη που ετοιμάζεται για την Αγγλία πήρα τις εφημερίδες μου και κάθισα στο σπίτι να μελετήσω με συνοδεία καφέ. Οι πυρκαγιές στην Ελλάδα αποτελούν το κύριο θέμα της ειδησεογραφίας. Διαβάζω πρώτα αυτά και μετά για να εξασκήσω και το ρημάδι το επάγγελμα (τι στο καλό 11 χρόνια σπουδάζω, πτυχίο, μάστερ και ευελπιστώ σε 2 μήνες και το διδακτορικό) βλέπω τις αναλύσεις για την Τουρκία. Πήρε κανείς χαμπάρι τι έγινε;;;; Στις 27 Αυγούστου έγινε μια κοσμοϊστορική αλλαγή. Ο Αμπντουλλάχ Γκιούλ έγινε ο πρώτος ισλαμιστής πρόεδρος της χώρας κόντρα στο στρατοκρατούμενο, φιλοκεμαλικό κοσμικό καθεστώς της Τουρκίας. Να σας πω την αλήθεια επειδή η ειδίκευση μου ήταν λογοτεχνία ποτέ δεν ασχολούμουν ιδιαίτερα με τα πολιτικά. Επειδή όμως είχα υποχρεωτικά μαθήματα ιστορίας αναγκαστικά διάβαζα και ιστορία. Ο Μουσταφά Κεμάλ λοιπόν ήθελε να αποκόψει την Τουρκία απο το ισλαμικό της παρελθόν. Για αυτό προχώρησε σε μεταρυθμίσεις. Απογόρευσε το φέσι,το τσαντόρ, έκλεισε τους τεκκέδες (τα ισλαμικά μοναστήρια), απαγόρευσε την λειτουργία των δερβισικών ταγμάτων, άλλαξε και την γραφή απο αραβική σε λατινική.Η Τουρκία απο το 1922-1938 έζησε μια περίοδο κοσμοϊστορικών αλλαγών. Με τον θάνατο του όμως φρόντισε να αφήσει διαδόχους. Το κόμμα του το Ρεπουπλικανικό Λαϊκό Κόμμα μέχρι την δεκαετία του 1950 ήταν πρώτο κόμμα. Έφτιαξε και μια ιδεολογία με 6 αρχές (τις οποίες ποτέ δεν θυμάμαι λαϊκισμός, εθνικισμός, κρατικισμός, κοσμικότητα, επαναστατικότητα κάτι ξεχνώ αλλά δεν πειράζει). Και μετά απο το 1950-1960 κυβερνά την χώρα ο Μεντερές. Ο Μεντερές τα έβαλε με τον στρατό και κατέληξε να κρεμμαστεί στο Ιμραλί (νήσο των σκύλων μετά την δίκη στο Γιασί Αντά , για την ιστορία εκεί κρατείται ο Οτζαλάν). Και ο στρατός έκανε για πρώτη φορά πραξικόμημα. Βασικά απο τότε ο στρατός κάθε δεκαετία έκανε και ένα πραξικόπημα. Μετά στην δεκαετία του 1970 την πλήρωσε ο Ντεμιρέλ γιατί τότε κυβερνούσε με τον ισλαμιστή Ερμπακάν. Στην δεκαετία του 1980 ανέλαβε ο στρατηγός Εβρέν. Μετά εμφανίστηκε ο μεταρυθμιστής Οζάλ που πέθανε χωρίς να ολοκληρώσει το έργο του. Στην συνέχεια στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ήλθε η Τσιλέρ να κυβερνήσει με τον Ερμπακάν όμως ο στρατός διαλύει το κόμμα του κάτι στέλνει και τους 2 στο σπίτι τους. Και το 2000 έρχεται ο Σούπερ σταρ Ερντογάν. Βγαίνει δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης γυρίζει τις φτωχογειτονιές κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού και παίρνει φαγητό κατά την ώρα του ιφτάρ(οι μουσουλμάνοι στο ραμαζάνι δεν τρώνε όλη μέρα τίποτα μετά τις 5 που ο μουεζίνης κάνει την προσευχή του είναι η ώρα του ιφτάρ η ώρα που τρώνε). Είναι ένας φτωχός άνθρωπος που παίρνει την εξουσία με έντονες ισλαμικές καταβολές. Θα φυλακιστεί και μετά πανηγυρικά θα γίνει αρχηγός του ισλαμικού κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ενώ θα γίνει πρωθυπουργός. Κατα καιρούς τα βάζει με τους στρατιωτικούς αλλά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Είναι ο πρωθυπουργός που κατά την διακυβέρνηση του άνοιξαν τα οδοφράγματα στην Κύπρο. Κατά την διάρκεια της θητείας του επίσης παρουσιάστηκε το σχέδιο Ανάν. Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ο Ερντογάν που λέτε προκηρύσσει εκλογές αφού η πρόταση του για να αναλάβει ο Αμπντουλλάχ Γκιούλ πρόεδρος απορρίπτεται. Όχι μόνο δεν το βάζει κάτω αλλά βγαίνει απόλυτος νικητής με σχεδόν 50%. Και ο Γκιούλ γίνεται πρόεδρος κάτι που δαιμονίζει τους στρατιωτικούς που δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα. Ο κουμπάρος του Καραμανλή είναι η μεγαλύτερη προσωπικότητα της Τουρκίας. Ο πολύς και σκληρός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Γιασάρ Μπουγιουκανίτ υποχωρεί. Στην δεξίωση για την μέρα της νίκης (όταν οι ορδές του Κεμάλ κατέλαβαν το 1922 την Σμύρνη-αυτό το πράμα όποτε αυτοί γιορτάζουν να έχουμε εμείς αποφράδα ημέρα μου δίνει στα νεύρα) που γίνεται σε στρατόπεδο καλεί τον Γκιούλ μόνο του χωρίς την γυναίκα του. Ο λόγος. Η Χαιρούν Γκιούλ φοράει μαντήλα. Ε και πάρακατω; Στην Τουρκία η μαντήλα είναι ισλαμικό σύμβολο. Άσχετο αν είναι Burberry ή Loui Vouitton......Έτσι η Χαιρού Γκιούλν μαζί με την Εμινέ Ερντογάν κάθονται στο σπιτάκι τους ενώ οι άντρες τους νταραβερίζονται με τους στρατιωτικούς. Όμως οι εμπνευσμένοι δημοσιογράφοι μας σχολίαζαν την εμφάνιση της κυρίας Μπουγιουανίτ...Και τώρα λοιπόν το τσαντόρ δημιουργεί αφορμές για πολιτικές αναλύσεις του στυλ θα αλλάξει ενδυμασία και στύλ η κυρία Χαϊρούν και η κυρία Εμινέ;;;;;Μπα δεν νομίζω. Η ουσία είναι απο την στάχτη των πυρκαγιών στην Ελλάδα τώρα ασχολούμαστε με τα ρούχα της Χαϊρουν και της Εμινέ....Και εν μέσω αυτών ακούμε της δημοκρατικές δηλώσεις Χριστόφια "ο λαός θα σε τιμωρήσει κύριε Λιλήκα". (Όπα ρε μεγάλε ο Λένιν και ο Στάλιν πέθαναν, τι λές φεύγει αύριο για Σιβηρία;;; Η μήπως θα κάνεις ότι έκανες στην δεκαετία του 1990 με Φάντη, Ζιαρτίδη κλπ) Έπαθα κάτι η μήπως δεν ζούμε στο 2007 εκτός αν βέβαια ο Χριστόφιας ζει στην δεκαετία του 1990 και στην περεστρόικα... Και δώστου να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας ο Αναστασιάδης που μαλώνει με τον Ομήρου και τον Συλλούρη (Συλλούρης=Σούπερμαν νομίζει βέβαια). Άτε να πέσει καμιά βροχή να ηρεμήσουμε γιατί δεν μας βλέπω καλά. Άτε και να πάρω τις δωρεές να αρχίσω δουλειά σε συνδυασμό με τα μαθήματα να ηρεμήσω. Γιατί αλλιώς με τις κούτες θα κουβαλώ τα λεξοτανίλ απο την Θεσσαλονίκη. Άτε και καλό χειμώνα να έχουμε. Και τα μυαλά στο κεφάλι όχι στα κάγκελα. Καλή επιτυχία στην ΑΕΛ(άσχετο εντελώς αλλά πάει για την Φρόσω)......