Οι συνομιλίες, οι ελπίδες, οι χαμένες ευκαιρίες και τα χρόνια που περνούν

Σήμερα είναι Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007. Ε και;; Τι ξεχωριστό έχει αυτή η μέρα;; Μα η συνάντηση Παπαδόπουλου-Ταλάτ. Μετά την 8η Ιουλίου 2006 οι δύο τους θα τα ξαναπούν. Ουάου... Μα για μισό λεπτό. Ο Τάσος δεν ήταν αδιάλλακτος; Τι έπαθε μετάλλαξη η πεθύμησε τον φίλο του Ταλάτ; Τι έγινε ρε παιδιά ; Η ουσία είναι ότι είμαστε σε προεκλογική περίοδο. Και ο πρόεδρος για να μην τον πούνε αδιάλλακτο είπε να πάει να χάσει 1 ώρα απο την ζωή του να δει τι γίνεται εκείνη η ψυχή ο Ταλάτ.....Και είπε να το κάνει και απόγευμα Σεπτεμβρίου. Δεν μας φθάνει ο σαντανωμένος καιρός, δεν μας φθάνει το δράμα των πυρκαγιών στην Ελλάδα και η εκμετάλλευση απο τους υποψηφίους, παπάδες κλπ έχουμε και αυτό το κουφό event να μας ταράξει την καθημερινότητα μας. Συνομιλίες για το κυπριακό. Ήμουν βρέφος και έφθασα 29 και ακόμα ασχολούνται με το κυπριακό. Ήθελα να ήξερα δεν βαρέθηκαν τόσα χρόνια να κάνουν και να λένε τα ίδια; Στο ίδιο έργο θεατές για τόσα χρόνια. Οι γονείς μου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν με το κυπριακό. Εγώ γεννήθηκα 4 χρόνια μετά την εισβολή σε ένα σπίτι στην πράσινη γραμμή. Και μεγάλωνα βλέποντας φυλάκια, τουρκικές σημαίες. Στην γειτονιά μου πάντα κυκλοφορούν στρατιώτες και στρατιωτικά αυτοκίνητα. Σε περιόδους κρίσεων γινόταν χαμός όποτε οι "αδελφοί" μας απο απέναντι θυμόταν να πυροβολήσουν ένα στρατιώτη. Θυμάμαι τις επετείους της εισβολής μέχρι το 1990 που περνούσαν τα αεροπλάνα κάνοντας επίδειξη δύναμης. Θυμάμαι όταν πήγαινα γυμνάσιο να βλέπω τους αλεξιπτωτιστές να κάνουν επιδείξεις την μέρα του ψευδοκράτους. Θυμάμαι το πόσο φοβήθηκα όταν σκοτώθηκε ο Ισαάκ και ο Σολωμού. Θυμάμαι που διάβαζα προεισαγωγικές αρχαία το 96 Περικλέους επιτάφιο συγκεκριμένα που σφύριζαν τα αεροπλάνα που ήλθαν να κάνουν επίδειξη δύναμης. Και τέλος θυμάμαι το 2003 που άνοιξαν τα οδοφράγματα να βλέπω καχύποπτα τα τουρκοκυπριακά αυτοκίνητα να διασχίζουν την γειτονιά μου. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι τις συνομιλίες. Να μην οδηγούν πουθενά. Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδης, Τάσος και πριν Μακάριος. Και πάντα τα ίδια. Αδιάλλακτος ο Ντενκτάς αδιάλλακτος και ο Ταλάτ. Και να σκεφτείς ότι θέλαμε να φύγει ο Ντεντκτάς για να μπει ο προοδευτικός επαναπροσεγγιστής Ταλάτ. Σκέφτου να μην ήταν αυτό και να ήταν κάτι άλλο. Και σήμερα θα μας πάρουν τα αυτιά για το τι είπαν, τι έκαναν, τι φόρεσαν τι σύμβολα είχαν τα αυτοκίνητα. Όταν όμως σβήσουν τα φώτα οι πρόσφυγες δεν θα πάνε σπίτια τους θα είναι και πάλι στους συνοικισμούς και τις αυτοστεγάσεις. Οι συγγενείς θα ψάχνουν ακόμα τους αγνοουμένους και θα συνεχίσουν να κάνουν DNA test και κηδείες για όσους βρήκαν. Και οι εγκλωβισμένοι θα είναι εκεί στην Καρπασία. Και εμείς θα περνούμε ακόμα τα οδοφράγματα. Ακόμα μια συνάντηση δεν θα βγάλει πουθενά. Και εμείς θα περιμένουμε την επόμενη.....