Οι ανθρώπινες σχέσεις και η ζωή μας

Βαρύγδουπος τίτλος δύσκολο θέμα. Και όμως οι ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν την ουσία την ζωή μας. Μόνο που όσο μεγαλώνω δύσκολα κάνω σχέσεις με ανθρώπους. Δύσκολα εμπιστεύομαι. Και δύσκολα συμπαθώ κάποιον σε σημείο που αρχίζω και αναρωτιέμαι μήπως είμαι στριμμένο άντερο και δεν το πήρα χαμπάρι ακόμα;;;;Άλλες φορές σκέφτομαι ότι είμαι απλώς διαφορετική και ζω στην κοσμάρα μου. Δεν μου αρέσει η περπατημένη. Δεν μου άρεσε ποτέ να κάνω ότι κάνουν οι άλλοι. Διαφορετικά αν το έκαναν θα ήμουν σε μια άλλη δουλειά και θα έκανα κάτι εντελώς διαφορετικό απο αυτό που κάνο τώρα. Είμαι δύσκολος άνθρωπος. Για να εμπιστευτώ κάποιον τον τεστάρω τον περνώ γενεές δεκατέσσερις. Με εξαίρεση κάποιους ανθρώπους που ξέρουν τα πάντα για εμένα, μετρημένους στα δάκτυλα τους ενός χεριού δεν μου αρέσει να έχω πολλά πολλά με διάφορους. Μου αρέσουν τα άτομα που είναι σαν εμένα δύσκολο όμως να τα βρω. Πολλές φορές είμαι αντισυμβατική σε όλα μου στην μουσική, στο ντύσιμο σε όλα. Απλά είμαι διαφορετική. Τι να κάνω;;;Πάντως το πρόβλημα των σχέσεων δεν το αντιμετωπίζω μόνο εγώ αλλά πολύς κόσμος. Έτσι πιστεύω ότι στις μέρες μας οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες για όλους. Πόσο μάλλον όταν είναι για να βρεις τον άνθρωπο σου με τον οποίο θα ζήσεις μια ζωή. Είμαι άνθρωπος των άκρων. Είμαι παλιομοδίτισσα γιατί πιστεύω ότι τον άνθρωπο που θα αποφασίσεις να τον παντρευτείς θα πρέπει να ζήσεις και το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του. Για αυτό και ψάχνω συνέχεια μπας και βρω το ταίρι μου στην ζωή. Προς το παρόν έχω την Φρόσω, την Ειρήνη και την Φρύνη να μου κρατάνε παρέα....Πολλές φορές νιώθω σαν μηχανή που οδηγά μηχανικά, έρχεται δουλειά και μετά σχολνάει πίσω στο σπίτι σαν κουρδισμένο ρολόι. Αλλά και πάλι δυστυχώς η ζωή μας έιναι τέτοια. Θα περάσουμε μέχρι να έλθουν τα καλύτερα. Που ελπίζω να είναι σύντομα....