Ωστόσο γνωρίζει ότι οι σταγόνες προέρχονται απ΄ τη θάλασσα κι οι θάλασσες απ΄τις σταγόνες.
Γιακούπ Καντρί Καραοσμάνογλου
Η ζωή χωρίς σκαμπανεβάσματα είναι πολύ πιο φοβερή, γιατί όπως ήρεμη θάλασσα, κρύβει στα τρίσβαθα της τη θύελλα.
Λουίς ντε Λεόν, Έργα VII
Τα γεγονότα που αφού τα βιώσουμε τα ξεχνούμε τα ονομάζουμε τραύματα
Σίγκμουντ Φρόιντ
Για αυτό το λόγο παίζουμε τα παιχνίδια μας στα κρυφά
Μάριο Βάργας Γιόσα Μητριάς Εγκώμιο
Η αγάπη και ο πόθος μπορούν να παρουσιάζουν και υπερβολές
Σπινόζα, Ηθική
Γνωριζόμαστε τέλεια. Εσύ είσαι εγώ και εσύ. Εγώ κι εσύ είμαστε εσύ
Μάρο Βάργας Γιόσα, Μητριάς Εγκώμιο
Κάθε ταξίδι κρύβει μέσα του ένα ακόμα ταξίδι που δεν έκανες, όπως λόγου χάρη μια στροφή που την προσπέρασες, όπως ακόμα και μια γωνία
Τζινέτ Γουίντερσον, Το γένος του Βύσσινου
Δεν υπάρχει μια χρυσή πόλη πέρα απ΄το πέλαγος
Τζεμίλ Μερίτς
Εσύ πιστεύεις αυτό που ακούς. Πίστευε αυτό που δεν ειπώθηκε, γιατί η σιωπή του ανθρωπου είναι πιο κοντά στην αλήθεια απο τις λέξεις του
Χαλίλ Γκιπράν Ιησούς, ο Γιος του Ανθρώπου
Δωσ΄μου τον εαυτό σου, όχι την αλήθεια. Τον εαυτό σου, δηλαδή το όνειρο
Τζεμίλ Μεριτς, Αυτή η χώρα
Έδιωξα απ΄το μυαλό μου τη σκέψη ότι είναι ακόμα νωρίς κι έτσι βρέθηκαν στο δρόμο για τη πόλη
Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, Παραμύθια της Ερήμου
Το ότι τα χόρτα είναι πράσινα, η θάλασσα γαλάζια, ο ουρανός καταγάλανος ασφαλώς είναι ένα ζήτημα. Ποιός είπε ότι δεν είναι;;
Σαϊτ Φαϊκ Αμπασιγιάνικ
Κι αναρριχιόταν ο άνθρωπος. Το φως που θάμπωνε τα μάτια του Μωυσή έκαψε τις κόρες των ματιών του
Τζεμίλ Μερίτς
Ο ξένος, κι αυτός που το σκάει κάθε φορά απο κάτι, κυριαρχείται απο ένα μαγικό διχασμό
Μπιλγκέ Καρασού, Ύμνος στο Ρόδι και στο Σύκο
Εκείνος μπορεί να εξαφανίστηκε όμως εγ΄ακόμα κουβαλώ αυτή την κατάρα
Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, Παραμύθια της Ερήμου
Είμαι μια πεταλουδίτσα. Εμένα περιμένουν όλες οι φλόγες του κόσμου, κι εκείνες που άναψαν κι εκείνες που θ΄ανάψουν
Γιακούπ Καντί Καραοσμάνογλου, Μια περιπέτεια
Μη δίνεις σημασία στην ηρεμία του καιρού, η θάλασσα που λες κοιμάται, κοιμάται και ξαφνικά ξυπνάει
Ναζίμ Χικμέτ
Ποιος θα μ΄αγαπήσει άραγε;
Ποιος θα με σκοτώσει
Πιερ Ζαν Ζουβ, Πωλίνα
Ότι κι αν κάνω, εμένα θα βαραίνει η κατάρα ενός ανέμου που σκορπάει απογόνους
Ισμέτ Εζέλ, Η καρδιά του χειμώνα
Έι το παραπέρα, Δεν υπάρχει πιο πέρα
Μπεσίρ Φουάντ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου