Σοφά λόγια

Ωστόσο γνωρίζει ότι οι σταγόνες προέρχονται απ' τη θάλασσα κι οι θάλασσες απ' τις σταγόνες
Γιακούπ Καντρί Καραοσμάνογλου

Η ζωή χωρίς σκαμπανεβάσματα είναι πολύ πιο φοβερή, γιατί όπως ήρεμη θάλασσα, κρύβει στα τρίσβαθα της τη θύελλα
Λουίς ντε Λεόν, Έργα VIII

Τα γεγονότα που αφού τα βιώσουμε τα ξεχνούμε τα ονομάζουμε τραύματα
Σίγκμουντ Φρόιντ

Η αγάπη και ο πόθος μπορούν να παρουσιάζουν και υπερβολές
Σπινόζα, Ηθική

Γνωριζόμαστε τέλεια. Εσύ είσαι εγώ και εσύ. Εγώ κι εσύ είμαστε εσύ
Μάριο Βάργας Γιόσα, Μητριάς Εγκώμιο

Κάθε ταξίδι κρύβει μέσα του ένα ακόμα ταξίδι που δεν έκανες, όπως λόγου χάρη μια στροφή που την προσπέρασες, όπως ακόμα και μια γωνιά
Τζινέτ Γουίντερσον, Το γένος του Βύσσινου

Δεν υπάρχει μια χρυσή πόλη πέρα απ' το πέλαγος
Τζεμίλ Μερίτς

Εσύ πιστεύεις αυτό που ακούς. Πίστευε αυτό που δεν ειπώθηκε, γιατί η σιωπή του ανθρώπου είναι πιο κοντά στην αλήθεα απο τις λέξεις του
Χαλίλ Γκιμπράν, Ιησούς, ο Γιος του Ανθρώπου

Δως μου τον εαυτό σου, όχι την αλήθεια. Τον εαυτό σου, δηλαδή το όνειρο
Τζεμίλ Μερίτς

Έδιωξα απ' το μυαλό μου τη σκέψη ότι είναι ακόμα νωρίς κι έτσι βρέθηκαν στο δρόμο για τη πόλη
Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, Παραμύθια της ρήμου

Το ότι τα χόρτα είναι πράσινα, η θάλασσα γαλάζια, ο ουρανός καταγάλανος ασφαλώς είναι ένα ζήτημα. Ποιός είπε ότι δεν είναι;;;
Σαϊτ Φαικ Αμπαιγιάνικ

Κι αναρριχιόταν ο άνθρωπος. Το φως που θάμπωνε τα μάτια του Μωυσή έκαψε τις κόρες των ματιών του
Τζεμίλ Μεριτς

Ο ξένος, κι αυτός που το σκάει κάθε φορά απο κάτι, κυριαρχείται απο ένα μαγικό διχασμό
Μπιλγκέ Καρασού,Ύμνος στο ρόδι και στο σύκο

Εκείνος μπορεί να εξαφανίστηκε όμως εγώ ακόμα κουβαλώ αυτή την κατάρα
Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, Παραμύθια της ερήμου

Είμαι μια πεταλουδίτσα. Εμένα περιμένουν όλες οι φλόγες του κόσμου, κι εκείνες που άναψαν κι εκείνες που θα ανάψουν
Γιακούπ Καντρί Καραοσμάνογλου, Μια περιπέτεια

Μη δίνεις σημασία στην ηρεμία του καιρού, η θάλασσα που λες κοιμάται, κοιμάται και ξαφνικά ξυπνάει
Ναζίμ Χικμέτ

Ποιός θα μ' αγαπήσει άραγε;;
Ποιός θα με σκοτώσει
Πιερ Ζαν Ζουβ, Πωλίνα

Ότι κι αν κάνω, εμένα θα βαραίνει η κατάρα ενός ανέμου που σκορπάει απογόνους
Ισμέτ Εζέλ, Η καρδιά του χειμώνα

Έι το παραπέρα, δεν υπάρχει πιο πέρα
Μπεσίρ Φουάντ