Ο πόνος δεν αλλάζει....

Την περασμένη Κυριακή γράφτηκε ο επίλογος μιας απο τις πολλές τραγικές ιστορίες του 1974. 10 άτομα της οικογένειας Λιασή που δολοφονήθηκαν τον Αύγουστο του 1974.

Την ημέρα εκείνη στο σπίτι του Ανδρέα Σουππουρή στο Παλαίκυθρο, η οικογένεια Λιασή έχασε οκτώ μέλη. Εκτελέστηκαν εν ψυχρώ και τα οστά τους βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο κατεχόμενο Παλαίκυθρο, μαζί με άλλα εννιά άτομα.Νεαροί Τουρκοκύπριοι εκτέλεσαν το ζεύγος Ιωάννη και Χριστίνα Μιχαήλ, 77 και 68 ετών, το γιο τους Μιχάλη Μιχαήλ, 42 ετών, την κόρη τους Μαργαρίτα Λιασή, 48 ετών, τις τρεις κόρες της Μαργαρίτας: Ελένη, 25, Χριστίνα, 23 και Ιλιάδα, 18 ετών, καθώς και το μικρό Λουκά Κκάιλο, 2 ετών, εγγονό της Μαργαρίτας.Από την οικογένεια Λιασή επέζησαν ο Γιώργος, 15 χρονών τότε και η Γιαννούλα, 27 ετών, που τραυματίστηκαν από τους πυροβολισμούς, καθώς και ο Παναγιώτης που υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά. Ο πατέρας, Λουκάς Λιασή, επέζησε επίσης, εργαζόταν στη Λιβύη αλλά πέθανε πριν από πέντε χρόνια πριν προλάβει να επιβεβαιώσει αυτό που ήδη ήξερε.(http://www.sigmalive.com/simerini/news/social/130785)

Πέρασαν 35 ολόκληρα χρόνια που είστε μακριά μας. Όμως, είστε πάντα στο μυαλό μας, στις καρδιές, στις ψυχές μας. Για εμάς, τα εναπομείναντα παιδιά σου, αγαπημένη μου μάνα και αγαπημένες μας αδελφές, είναι σαν να μην πέρασαν αυτά τα χρόνια", πρόσθεσε ο Γιώργος Λιασή. "Πρώτα σκότωσαν εσάς, παππού και μάνα. Και πριν συνειδητοποιήσουμε τι έγινε, μας έσυραν από δω κι από κει, μέχρι που μας ξάπλωσαν όλους κάτω και άρχισαν αυτό που είχαν στο νου τους. Να μας σκοτώσουν. Ουρλιαχτά, κλάματα, φωνές. Τα σκέπαζαν όλα οι ασταμάτητοι πυροβολισμοί. Οι σφαίρες έπεφταν πάνω μας ανελέητα" συνέχισε προσθέτοντας: "Δεν γλιτώσατε το φριχτό θάνατο. Γλίτωσα εγώ και η Γιαννούλα, μάνα, σοβαρά τραυματισμένοι και οι δυο. Γλίτωσαν ακόμα ο Πέτρος και ο Κώστας του Ανδρέα. Ίσως από τύχη, ίσως γιατί δεν αντιλήφθηκαν οι αιμοσταγείς ότι ζούμε. Ο πατέρας έφυγε από τη ζωή πριν από 5 χρόνια. Πριν 15 μήνες πέθανε και ο Νίκος. Η μη ανεύρεσή σας για τόσα χρόνια τους βάραινε την ψυχή. Έφυγαν από τη ζωή με αυτόν τον καημό"."Κουραστήκατε, αγαπημένες μου αδελφές. Κουράστηκες, μάνα κι εσύ Λουκά. Το ίδιο κι εσείς παππού, γιαγιά και θείε. Ξεκουραστείτε τώρα. Ξεκουραστείτε στην ελεύθερη γη της πατρίδας μας" υπογράμμισε κάνοντας έκκληση "να μην ζήσουμε ποτέ πια πόλεμο. Ας ζήσουμε όλοι ειρηνικά πλέον σε αυτό το βασανισμένο και μαρτυρικό νησί". Της κηδείας προέστη ο Μητροπολίτης Τριμυθούντος Βαρνάβας, ενώ επικήδειο εκφώνησε εκ μέρους της Κυβέρνησης ο Υπουργός Εσωτερικών Νεοκλής Συλικιώτης. Στην κηδεία παρέστη και ομάδα Ε/Κ και Τ/Κ γυναικών, μελών της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Hands Across the divide".

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=857917&-V=archivearticles&-p

Η βαρβαρότητα ήταν ένα απο τα βασικότερα χαρακτηριστικά της τουρκικής εισβολής του 1974. Οι εν ψυχρώ εκτελέσεις αιχμαλώτων, οι βιασμοί, τα βασανιστήρια ήταν μέρος της λεγόμενης ειρηνευτικής επιχείρησης του 1974. Πρώτα οι κάτοικοι της Κερύνειας ήταν αυτοί που γεύτηκαν τις ειρηνικές διαθέσεις των εισβολέων. Μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είχε εγκλωβιστεί μεταξύ Αμμοχώστου και Καρπασίας. Η ιστορία της οικογένειας Λιασή ήταν γνωστή απο το 1974 αφού υπήρχαν οι επιζήσαντες. Επρεπε να περάσουν περισσότερα απο 30 χρόνια για να βρεθούν τα λείψανα αυτών των ατόμων. Προσωπικά πριν απο λίγα χρόνια έβλεπα στην επέτειο της δεύτερης εισβολής ένα ντοκιμαντές που είχε γυριστεί το 1974. Και μιλούσε για τους εγκλωβισμένους στο Παλαίκυθρο. Δεν ξέρω αλλά έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια τα ΜΜΕ έχουν πάψει να ασχολούνται με αυτές τις επετείους. Το κακό είναι ότι οι νέες γενιές δεν γνωρίζουν ακριβώς τι έγινε το 1974. Το χειρότερο όμως είναι ότι γίνεται προσπάθεια για αλλαγή των βιβλίων της ιστορίας. Ηθελα να ήξερα τι θα γράφει στο 1974. Μια καλή μέρα του Ιουλίου, οι Τούρκοι είπαν να κάνουν μια επίσκεψη στην Κερύνεια. Και απλά έμειναν. Μαζί με την Αϊσέ που ξεκίνησε να έλθει διακοπές....Αλήθεια ο Υπουργός Παιδείας όταν έλθει η ώρα να γραφτεί η ιστορία του 1974, η ιστορία της οικογένειας Λιασή και όλων εκείνων που βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν βιάσθηκαν κατά το 1974 τι θα θέλει να γράψει...Μια ειρηνευτική επιχείρηση που ξέφυγε απο τον έλεγχο. Όπως εύστοχα είχα γράψει και ο Θανάσης Φωτίου με αφορμή την ομολογία του Αττίλα Ολγκάτς κατά την πενταήμερη του τουρκικού στρατού στην Κύπρο σημειώθηκαν κάποια έκτροπα......Που καταντήσαμε...Ο πόνος δεν αλλάζει. Και αυτό ας το γνωρίζουν καλά οι ειδικοί που θα αλλάξουν την ιστορία.

Και μέσα σε όλα αυτά χθες ο Πολίτης δημοσίευσε την μαρτυρία Τ/κ για τάφο Ε/κ στον Αγιο Ιλαρίωνα. Τα λείψανα συνολικά 17 Ε/Κ αγνοουμένων πιστεύεται ότι είναι θαμμένα σε πηγάδι (τώρα ξερόλακκο) που βρίσκεται στον Άγιο Ιλαρίωνα στα κατεχόμενα. Αυτό το στοιχείο προκύπτει από μαρτυρία που έδωσε στην εφημερίδα μας Τουρκοκύπριος, ο οποίος ήταν αυτόπτης μάρτυρας περιστατικού κατά το οποίο δέκα άτομα (τέσσερις εκ των οποίων ήσαν Τουρκοκύπριοι) απήγαγαν τις μέρες της τουρκικής εισβολής του 1974 δεκαεπτά συνολικά Ελληνοκύπριους από σπίτια στην περιοχή της ευρύτερης Λευκωσίας και στη συνέχεια, αφού τους εκτέλεσαν, τους έριξαν σε πηγάδι που βρίσκεται πλησίον του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα.Ήρθαν από ΚερύνειαΣύμφωνα με τη μαρτυρία του Τουρκοκυπρίου, μια ομάδα δέκα ατόμων (με επικεφαλής Τούρκο αξιωματικό), που ενεργούσε στο πλαίσιο της προέλασης του κατοχικού στρατού, απήγαγε λίγες μέρες μετά την 1η εισβολή 17 Ελληνοκύπριους από σπίτια στη Λευκωσία. Επρόκειτο για 16 Ελληνοκύπριους αμάχους κι έναν μόνο ο οποίος φορούσε στρατιωτικά ρούχα (όλοι άρρενες). Οι 16 Ε/Κ είχαν έλθει στη Λευκωσία από την Κερύνεια, την οποία και εγκατέλειψαν λόγω της εισβολής των δυνάμεων του τουρκικού στρατού. Σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Τ/Κ, η ομάδα των δέκα συνέλαβε τους 17 Ε/Κ. "Τους κτυπούσαν με τα όπλα και με κλοτσιές" μας ανέφερε ο Τουρκοκύπριος και πρόσθεσε ότι στη συνέχεια, αφού τους φόρτωσαν σε όχημα τούς μετέφεραν σε άλλο σημείο και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. "Τα πτώματα των 17 Ελληνοκυπρίων τα έριξαν σε ξεροπήγαδο που βρίσκεται κοντά στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα. Στη συγκεκριμένη περιοχή από εκείνη την περίοδο αλλά και τα επόμενα χρόνια υπήρχε στρατόπεδο του τουρκικού στρατού", συνεχίζει την αφήγηση του. "Σε όσους, Τούρκους και Τ/Κ, υπηρετούσαν στη συγκεκριμένη στρατιωτική ζώνη ήταν ευρέως γνωστό ότι το πηγάδι αποτελούσε τον τάφο για 17 άτομα", σημειώνει ο Τ/Κ, ο οποίος προσθέτει ότι το στόμιο του πηγαδιού έκλεισε σε μεταγενέστερη φάση από μεγάλες πέτρες που είτε υποχώρησαν, είτε τοποθετήθηκαν εσκεμμένα για να κλείσει ο ομαδικός τάφος. "Εδώ και χρόνια ο τουρκικός στρατός έχει φύγει από την περιοχή η οποία αποτελεί μια από τις πιο προβεβλημένες τώρα τουριστικές ατραξιόν του βορρά. Φαντάζεστε ότι έρχονται τουρίστες και βγάζουν φωτογραφίες το κάστρο και κάτω από τα πόδια τους υπάρχουν οστά Ε/Κ αγνοουμένων; Είναι κάτι παραπάνω από τραγικό", συμπληρώνει.Ζουν ανάμεσά μας
Η δραματική μαρτυρία του Τ/Κ (γι ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε το όνομά του) συμπληρώνεται και από τα όσα έχει να πει για τους εκτελεστές των 17 Ε/Κ. "Οι δυο από τους τέσσερις Τ/Κ διαμένουν σήμερα στην Κερύνεια και ο ένας στη Λευκωσία. Ζουν ανάμεσά μας, τους γνωρίζουμε και το χειρότερο... κάποιοι από αυτούς πηγαινοέρχονται στις ελεύθερες περιοχές σήμερα" τονίζει.Για την ταυτότητα των 17 δολοφονηθέντων, ο Τ/Κ δεν είχε οποιαδήποτε στοιχεία παρά μόνο ότι η ομάδα των δέκα συνέλαβε αρχικά τον έναν με τα στρατιωτικά ρούχα, στη συνέχεια έπιασαν ακόμα πέντε Ε/Κ και μετά από σπίτια περισυνέλεξαν άλλους εννέα.
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=857906&-V=archivearticles

Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλουμε ποτέ να ζήσουμε ξανά τέτοιες καταστάσεις. Η ιστορία αποτελεί την καταγραφή των γεγονότων.Ολα αυτά συνέβησαν το 1974. Το πρόβλημα όμως είναι οτι δεν πρέπει ποτέ να συμβούν ξανά...Για το καλό όλων μας.