Δεν υπάρχεις

Βασικά έχω αυπνίες και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Το στομάχι μου είναι κόμπος. Σκέφτομαι συνέχεια. Λες και κάτι θα γίνει και εγώ δεν ξέρω τι είναι. Η μάλλον υπολογίζω τι είναι αλλά δεν θέλω να γίνει.....Ούτε η Άννα στις "Γενιές της σιωπής" να ήμουν...Και συν τοις άλλοις δεν υπάρχει σταγόνα νερό ούτε για δείγμα στο σπίτι. Οι περικοπές που γίνονται αφού οι μισοί αγωγοί της Λευκωσίας έχουν διαρροές μας έχουν αφήσει χωρίς νερό....Δεν υπάρχει τέτοια κακοδαιμονία. Πραγματικά όμως.....
Στο θέμα μας τώρα. Σας έχει τύχει ποτέ να μην θέλετε να σκέφτεστε ένα συγκεκριμένο άτομο;;; Αλλά να το βλέπετε καθημερινά να σας σπάει τα νεύρα γιατί είστε αναγκασμένοι να τελωσπάντων να συνυπάρχετε μαζί του;;;Και όταν το βλέπετε να σας κόβονται τα πόδια;; Όταν σας καρφώνει με το βλέμμα του εσείς να θέλετε να ανοίξει η γη να σας καταπιεί. Και όταν σας μιλά εσείς να θέλετε να χαθείτε. Βασικά να έχετε εμμονή. Μπορεί αυτό το άτομο να μην το κάνει με κακή πρόθεση. Εσείς όμως να το έχετε πάρει με τόσο κακό μάτι που απλά να μην θέλετε να το δείτε. Κάπως έτσι έπαθα και εγώ. Ένα συγκεκριμένο άτομο όταν το βλέπω θέλω όπως τον στρουθοκάμηλο να ανοίξω τρύπα και να χωθώ.. Μου έχει κολλήσει άσχημα στο μυαλό μου....Έχω πάθει ένα σύνδρομο φόβου....Στο άκουσμα της φωνής του παθαίνω ένα πανικό να το πω μια κρίση να το πω. Κάτι τέλωσπαντων... Προσπαθώ να το ξεχάσω... Αλλά πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να το σκέφτεται συνέχεια. Λέτε να είμαι για τα σίδερα;;; Βασικά λέω στον εαυτό μου. Δεν υπάρχει. Όταν μου μιλά μια φωνή μου λέει "Δεν υπάρχεις".... Έλα όμως που υπάρχει και με ταλαιπωρεί.....Γιατί τι σου έκανα;;; Τι σου χω κάνει πες τι σου χω κάνει κι αξίζω τέτοια συμπεριφορά;; Που λέει και ο Ρέμος...Θέλω να ηρεμήσω...Γίνεται για αυτό και λέω συνέχεια...Δεν υπάρχεις....Τέλος της συζήτησης.....(Αφιερωμένο εξαιρετικά στη Ρακου και τον Παναή και δεν είναι αυτούς που εννοώ)