Eurovision

Eurovision...Ο αγαπημένος μου θεσμός. Παρόλα τα κουφά των τελευταίων χρόνων δηλώνω φαν. Θα μου πείτε λίγο νωρίς δεν το σκέφτηκες. Ε όχι και νωρίς. Εδώ έχουν αρχίσει οι αναλύσεις. Πόσο κοντή θα είναι η φούστα της Καλομοίρας. Θα βάλει πάλι αυτά τα swarowski ή θα είναι πιο απλό το μακιγιάζ..Βασικά ο λόγος που γράφω είναι τα κλασσικά. Καθόμου χθες και σκεφτόμουν. Καταρχήν αγαπημένο κομμάτι το "Hold me now'' του Λόγκαν. Ποτέ  άλλος νομίζω δεν έχει πει ένα τόσο ερωτικό τραγούδι. Και συνεχίζω 2003 μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων η Σερτάμπ Ερενέρ μας είπε "Every way i can" χορεύοντας μας εξαίρετο χωρό της κοιλιάς.(Και μην ακούσω εθνικιστικές βλακείες).Ωραίο το τραγούδι της.2004 ο Σάκης φώναξε στην πόλη "Shake it" ταράζοντας συθέμελα το στάδιο...Όμως οι Ευρωπαίοι προτίμησαν την άγρια Ρουσλάνα...2005 η Παπαρίζου επιτέλους σάρωσε. Όμως απο εκείνη την χρονιά ξεχωρίζω τους WigWam "In my dreams" της Νορβηγίας. Κάποιοι είπαν ότι θύμιζαν Kiss όμως εκτός απο τους Λόρντι το 2006 στην Αθήνα καμιά άλλη χώρα δεν τόλμησε να πάει με τόσο ροκ κομμάτι. Και 2006 στον τελικό της Αθήνας. Η Βίσση με μια ρόκ μπαλάντα ήταν Θεά αλλά δεν έπεισε τους Ευρωπαίους. Οι Έλληνες έδωσαν ρέστα στην διοργάνωση με εντυπωσιακές τελετές. Η Αθήνα ήταν  αδιαμφισβήτητα η Eurovision του εξτένσιον και του μίνι. Παρόλα αυτά δηλώνω φαν. Και οι Μαρία της Σερβίας πέρσι ήταν πολύ καλή. Αν και δεν καταλαβαίνω λέξη απο σέρβικα εντούτοις η ερμηνεία της ήταν φοβερή και συγκλόνισε. Κατά τα άλλα θυμάμαι κατα καιρούς διάφορα τραγούδια. Πέρσι ξεχώρισα και το "Work your magic" της Λευκορωσίας...Θυμάμαι την μικρούλα του Λουξεμβούργου, τον Κοτούνιο να τραγουδά "Insieme". Την Σελίν Ντιόν που εκπροσώπησε την Ελβετία.'Εχω ξεχάσει πολλά. Αλλά σίγουρα θα επανέλθω.Και θα αναφερθώ και στην Κύπρο...

Αν μ' αγαπάς θα με θυμάσαι

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Αγάπη μια μεγάλη κουβέντα. Μια λέξη που έχει χάσει το νόημα της. Αλήθεια αγαπάμε. Αλλά ξεχνάμε. Πληγώνουμε. Αγαπάμε στ' αλήθεια. Διερωτώμαι συχνά. Τι είναι αγάπη;;;Η λέξη στις μέρες μας έχει χάσει το νόημα της. Την θυμόμαστε κατά βούληση σε συγκεκριμένες μέρες. 14 Φεβρουαρίου ας πούμε. Στην πιο ηλίθια γιορτή. Αν είναι δυνατόν αγαπάς στις 14 Φεβρουαρίου ένα ξενόφερτο άγιο και κάνουν χρυσές δουλειές τα εμπορικά καταστήματα. Αγαπάμε κατα βούληση τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου το ξεχνάμε. Όταν αγαπάμε πονάμε. Και πονάμε πολύ. Και ο πόνος μας κάνει σκληρούς, κακούς, τρελούς.Ο Σφακιανάκης είχε πει "αγάπη τι δύσκολο πράγμα". Όντως η αγάπη είναι δύσκολη. Πρέπει όμως να μάθουμε να αγαπάμε. Και να περνούμε. Στα δύσκολα και στα εύκολα μαζί...

Αν μ' αγαπάς

Στίχοι: Λευτέρης Πλιάτσικας
Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Όναρ

Ατέλειωτη μέρα με διώχνεις πιο πέρα
ζω στη σιωπή ζεις στον αέρα
Το φως μου θα κρύψω τις πόρτες θα κλείσω
τίποτα μπροστά μου τίποτα ν΄αρχίσω

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Ατέλειωτο βράδυ τρυπάς το σκοτάδι
τρυπάς τη ψυχή κι αφήνεις σημάδι
Σε ένοχη μνήμη ο χρόνος με κλείνει
παίρνει πολλά λίγα μου αφήνει

Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε βλέμμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα
Αν μ΄αγαπάς θα με θυμάσαι
κάθε στιγμή σε κάθε ψέμα
Αν μ΄αγαπάς θα περνάς
το ίδιο δύσκολα με μένα

Μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι. Βρίσκω τους στίχους απλά εξαιρετικούς....Γιατί δυστυχώς καμιά φορά αγαπάμε αλλά το ξεχνάμε....

Δεν βγάζω άκρη ξέχασε το

Έχω κολλήσει τελευταία με το νέο τραγούδι των C-Real.Το ξέχασε το. Μου αρέσει αυτός ο στίχος που λέει "τώρα που γίνομαι καπνός πονάς άγγελε μου". Και αυτός ο άλλος που λέει "τι με κοιτάζεις ξέχασε το. Δεν βγάζω άκρη ξέχασε το". Το έχω βάλει και σαν ringtone στο κινητό. Ευτυχώς δεν πολυπαίζει και ειδικά όταν είμαι στην δουλειά δεν ξεσηκώνει το πρακτορείο στο πόδι..Τέλωσπαντων. Προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Ήταν μια πολύ επικοδομητική εβδομάδα γεμάτη σκληρή δουλειά. Τόσο που συνέχεια θέλω να κοιμάμαι. Δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με τίποτε άλλο αυτό το Σαββατοκυρίακο εκτός απο τον ύπνο μου....Ας είναι.Βαριέμαι πολύ. Και χαλιέμαι με αυτό τον τρελαμένο καιρό. Μάρτης μήνας και έχουμε 34 βαθμούς.Αν είναι δυνατόν!!!Τον Αύγουστο δηλαδή πόσο θα έχουμε.54;;;Και αυτή η σκόνη με έχει πνίξει. Κόκκινα μάτια δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Μάλλον την Παρασκευή θα μου κάνουν το αποχαιρετιστήριο μου απο την UCYLIBRARY.Έχω ένα παράξενο συναίσθημα. Λες και δεν δούλεψα ποτέ εκεί. Έχω ξεχάσει όλα όσα έχω ζήσει. Ούτε αμνησία να πάθαινα. Όπως λέει ο Τσαλίκης "τι ζητάω στην ουσία μια πλήρη αμνησία". Εγώ την έπαθα και δεν ξέρω και γιατί...Νιώθω ότι σαν να ήθελα πάντα να φύγω και να πάω αλλού. Και όταν έφυγα τελείωσε τα υπόλοιπα έγιναν ιστορία. Απο την μια στιγμή στην άλλη. Δεν ξέρω. Μπας και είμαι στριμμένη και ανισόρροπη. Ακόμα και το ζώδιο μου τα ίδια μου λέει. Λές τελικά να είμαι;;; Και για να επανέλθω στα της περασμένης βδομάδας. Στο θέμα σχέσης. Νιώθω ότι δεν μπορώ ούτε να εμπιστευτώ, ούτε να κάνω φίλους. Έχω μια τυπική στάση. Λές και υψώνω ένα τείχος. Και δεν ξέρω το γιατί.Φοβάμαι;;;Έχω αναπτύξει τέτοιου είδους άμυνες; Τι να πώ πια δεν ξέρω.Έχω μπλοκάρει. Και δεν με φτάνουν όλα αυτά τα μαύρα έχω κολλήσει σε μια απρόσμενη επίσκεψη την Τετάρτη το απόγευμα. Έφοδος ήταν φιλοφρονητική επίσκεψη ήταν θα δείξει....Τέλωσπαντων. Ξεκινά μια καινούρια εβδομάδα με αισιοδοξία. Όλα καλά...Πάμε για άλλα........

Ανθρώπινες σχέσεις v.2

Ψες μετά απο καιρό αποφάσισα να βγω έξω Σάββατο βράδυ. Και δεν εννοώ για καφέ. Εννοώ για ποτό και χορό. Πήρα λοιπόν μια φίλη και κατά τις 9.30 πήγαμε σε γνωστό στέκι της πρωτεύουσας. Πρέπει να πω ότι για πρώτη φορά μετά απο καιρό ένιωσα να διασκεδάζω στην Λευκωσία. Όντας εκ φύσεως στριμμένο άντερο και ιδιότροπη σε όλους τους τομείς της ζωής μου έτσι και στο θέμα διασκέδαση έχω κάποιες ιδιορυθμίες. Βασικά χάρηκα γιατί δεν είδα τις ίδιες στιλιζαρισμένες φάτσες. Είδα ανθρώπους νέους, ντυμένους άνετα να θέλουν να περάσουν καλά. Και δεν υπήρχε αυτός ο χρονικός περιορισμός. Εν πάσει περιπτώσει μπορώ να πω ότι πέρασα αρκετά καλά. Και ενώ περνούσες καλά, χόρευες, διασκέδαζες, υπήρχε οπτική επαφή εντούτοις δεν γινόταν τίποτε άλλο. Δηλαδή τι εννοώ. Υπήρχε φλερτ, κέρασμα ποτών κλπ αλλά μέχρι εκεί. Και εγώ με την φίλη μου δεχθήκαμε κέρασμα απο μια παρέα. Βασικά εγώ δεν ήθελα να δεκτώ αλλά η Ρένα επέμενε και έτσι το δεχτήκαμε. Ευχαριστήσαμε εγώ με μισή καρδιά γιατί δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Σε κάποια φάση αποφασίζουμε να φύγουμε. Η παρέα μας βλέπει. Πάμε να πάρουμε τα σακάκια μας αλλά ως εκεί. Κανείς απο αυτούς δεν ήλθε να μας μιλήσει. Το συμπέρασμα. Ο κόσμος φοβάται. Φλερτάρει αλλά απο μακριά. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να προχωρήσει. Οι ανθρώπινες σχέσεις όντως έχουν γίνει δύσκολες και πολύπλοκες.....Αλλά τι να γίνει. Ευτυχώς υπάρχουν κάτι facebook,email, blog για να γίνεται καμιά επαφή. Ας είναι έστω και κάτι ηλεκτρονικό. Σε λίγο αν συνεχίσουμε έτσι θα ξεχάσουμε πώς γίνεται το κανονικό.....Και μετά θυμάμαι και αυτό τον επίμονο στίχο της Πρωτοψάλτη. Θωμά είσαι σπίτι;;Γιατί σε παίρνω και μιλάει...Ε και εμείς κάπως έτσι....

Πόσο δύσκολες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις;;;;

Δύσκολες πολύ σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις. Λες και οι άνθρωποι πλέον δεν νοιάζονται για τον δίπλα. Ενδιαφέρονται για τα λεφτά. Τα λεφτά είναι το α και το ω. Σήμερα είναι και παγκόσμια ημέρα του καταναλωτή. Θα μου πείτε τι έπαθες Σαββατιάτικα. Τι έπαθα;Για παράδειγμα σου αρέσει κάποιος στην δουλειά;Τι κάνεις να τον πλησιάσεις;Του το δείχνεις;Και αν του το δείξεις πώς;Τον καλείς για καφέ;Αν νομίσει ότι είσαι μια του δρόμου;Ότι είσαι εύκολη;Η απο την άλλη το κάνεις με άλλο τρόπο ηλεκτρονικό.Ψάχνεις στο facebook τον προσθέτεις.Άμα όμως δεν σε κάνει add;Σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται;Η μήπως έχει αιώνες να δει το facebook
του;Για αυτό σας λέω.Δύσκολοι καιροί και δύσκολες ανθρώπινες σχέσεις.Και άντε μετά να κάνεις σχέση.

Οδός Λήδρας

Οδός Λήδρας. Ένας δρόμος μια ιστορία. Ένας δρόμος σύμβολο. Πριν απο ένα ακριβώς χρόνο η κυβέρνηση Παπαδόπουλου σε μια νύχτα γκρέμισε το φυλάκιο σύμβολο που δέσποζε της οδού. Ένα χρόνο ακριβώς απο τότε άρχισαν οι διεργασίες για άνοιγμα της ιστορικής οδού. Η Λήδρας είναι ίσως η μοναδική οδός που απο τις  30 Μαΐου 1956 χωρίστηκε. Οι Αγγλοι τοποθέτησαν τα πρώτα συρματοπλέγματα, διαχωρίζοντας την ελληνική και την τουρκική συνοικία της πόλης. Το μέτρο εθεωρείτο «προσωρινό» και η γραμμή αποκλήθηκε «Μέισον - Ντίξον», από τη γραμμή που χώριζε τους Βόρειους από τους Νότιους στον αμερικανικό εμφύλιο.
(http://www.makarios.ws/cgibin/hweb?-A=1886&-V=analysis)
"Τα συρματοπλέγματα που τοποθέτησαν οι Αγγλοι το 1956 αποσύρθηκαν μετά την υπογραφή των συμφωνιών για την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, το 1959. Ομως, το κέντρο της παλιάς Λευκωσίας έμελλε να γίνει σύντομα θέατρο νέων αιματηρών συγκρούσεων, κατά τις ταραχές του 1963 που οδήγησαν στην κατάρρευση των συμφωνιών της Ζυρίχης.
Τότε, προ του κινδύνου να εισβάλει η Τουρκία, ο Μακάριος έδωσε τη συγκατάθεσή του να αναλάβουν οι Βρετανοί ειρηνευτικό ρόλο στο νησί. Συγκροτήθηκε μια βρετανική στρατιωτική δύναμη, υπό τον στρατηγό Κλαρκ, που ανέλαβε την ευθύνη για την εσωτερική ασφάλεια. Ο Κλαρκ σχεδίασε με πράσινο μολύβι στο χάρτη τα όρια των δύο περιοχών της Λευκωσίας. Η νεκρή αυτή ζώνη έμεινε στην ιστορία ως η «πράσινη γραμμή»".(http://www.makarios.ws/cgibin/hweb?-A=1886&-V=analysis). Ο Ταλάτ πήγε στην Άγκυρα και συζήτησε το θέμα. Ο πρόεδρος Χριστόφιας είναι θετικός για το θέμα.Οψώμεθα...