Όταν τον Αύγουστο βρέχει....

Δανείζομαι τον τίτλο αυτού του δίσκου του Κούλη Θεοδώρου..Ο Αύγουστος ποτέ δεν μου άρεσε....Πάντα τον Αύγουστο αν και είναι ο μήνας των γενεθλίων μου τον έχω συνδέσει με άσχημα γεγονότα.....Η επέτειος της δεύτερης φάσης της εισβολής στην οποία μπορεί να ήμουν αγέννητη αλλά σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Ο μαύρος Αύγουστος του 1996 όταν δολοφονήθηκαν απο τους Αττίλες οι Ισαάκ και Σολωμού......Ο φρικτός Αύγουστος του 2005 με το αεροπορικό δυστύχημα της Ήλιος και οι ψυχές όλων εκείνων που χάθηκαν...Ο Αύγουστος του 2006 με την απώλεια ενός πρώην συναδέλφου.....Κάθε Αύγουστο κάποιος φεύγει..... Και ο κύκλος στενεύει..................Και σήμερα ακόμα ένα μαύρο μαντάτο...Λες και όλα τα κακά γίνονται αυτό τον μήνα....Σε όλους αυτούς που έφυγαν...Με οποιαδήποτε αφορμή.Αιωνία η μνήμη τους.Γιατί όταν κάποιοι τον Αύγουστο είναι διακοπές κάπου αλλού ο Αύγουστος είναι βροχερός.....Όταν τον Αύγουστο βρέχει οι ψυχές μας ταξιδεύουν να συναντήσουν αυτούς που φεύγουν...ΥΓ Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτούς που μένουν. Και υπομένουν στωϊκά τον πόνο και την απώλεια....................................................................