Κάτι τέτοιες μέρες

Σήμερα άλλη μια ζεστή μέρα ξεκίνησε....Πρωί σηκώθηκα και πήγα να φτιάξω στο κομμωτήριο το μαλλί το οποίο λόγω υγρασίας έχει μακρύνει πολύ....Τελωσπάντων δίπλα μου καθόταν μια κοπέλα...Κουβέντα στην κουβέντα με ρωτάνε αν ήξερα τον τάδε. Τους απαντώ ναι ρε τον ήξερα λίγο τον γνώρισα στην προηγούμενη δουλειά. Τι κάνει? Πέθανε μου απαντούν χθες ήταν η κηδεία του...Κόκκαλο εγώ..Μα πως αφού ήταν πολύ νέος....45 χρονών πέθανε απο την επάρατη νόσο. Η κοπέλα δίπλα σου είναι πρώτη του ξαδέρφη. Συλληπητήρια της λέω σοκαρισμένη.....Ναι μου λέει. Σοκαρίστηκες έ? Ναι πολύ.......Η κοπέλα δίπλα μου η ξαδέρφη του αποθανόντα έκοψε τα μαλλιά της πολύ κοντά...Ξέρεις γυρίζει και μου λέει....Πέφτουν απο την χημιοθεραπεία. Δεν πήγαινε άλλο...Έπρεπε να τα κόψω....Γύρισα και την κοίταξα. Θαυμάζω το κουράγιο σας της είπα...Τι να κάνουμε κορίτσι μου η ζωή θέλει δύναμη. Αν δεν το παλέψω θα με πάρει απο κάτω..Έμεινα να την κοιτάζω. Αυτή η γυναίκα πάλευε με αξιοπρέπεια τον καρκίνο....Όταν τελείωσε φόρεσε το μαντήλι της και μια ωραία γιρλάντα..Πως με βρίσκετε μας είπε χαμογελαστή..Υπέροχη της λέω εγώ....Χαμογέλασε. Μας χαιρέτησε και βγήκε...Τότε σκέφτηκα πόσο χαζή είμαι που μουρμουρώ για βλακείες. Πόσο χαζή είμαι που κάνω θέμα γιατί θα κόψω 3-4 δάκτυλα τα μαλλιά μου....Βλακείες. Και αυτή η γυναίκα γελούσε και μου έδωσε μάθημα ζωής..Πολεμάει παρά την αρρώστια της....................Κάτι τέτοιες μέρες μέσα απο τόσο άσχημες στιγμές καταλαβαίνεις. Την αξία της ζωής.........................................