Οταν τα ΜΜΕ ανακάλυψαν τους Ουιγούρους

Ο Ερντογάν κάνει λόγο για γενοκτονία στην επαρχία Ξινγιάνγκ
Σωτηρία Μπαρόλα, 11 Ιουλίου 2009, 17:22
Οι αντιδράσεις της Τουρκίας αυξάνονται απέναντι στους χειρισμούς της Κίνας για την κατάσταση που επικρατεί στην επαρχία Ξινγιάνγκ. Ο Υπουργός Εμπορίου της Τουρκίας κάλεσε τους πολίτες της χώρας να μποϋκοτάρουν όλα τα κινεζικά προϊόντα και ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν έκανε λόγο για γενοκτονία μετά τα βίαια γεγονότα των τελευταίων ημερών.

Ενώ η κινεζική κυβέρνηση δηλώνει ότι η κατάσταση στην περιοχή είναι πλέον υπό έλεγχο, ο Ερντογάν απορεί πως οι κινεζικές αρχές μπορούν να είναι απλά θεατές των γεγονότων.

Οι νεκροί έχουν ανέλθει στους 184 από 156 και οι τραυματίες ξεπερνούν τους 1000, σύμφωνα με τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, από την άλλη πλευρά το World Uighur Congress μιλά για πάνω από 800.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός επίσης έθεσε στο Πεκίνο το ερώτημα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζήτησε τον άμεσο εντοπισμό των ενόχων.

Η κινεζική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει αντιδράσει επίσημα στις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν.

http://www.tritiopsi.gr/?p=5653

Για «σχεδόν γενοκτονία» έκανε λόγο ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στις συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει στην επαρχία Ξινγιάνγκ της Κίνας, με πρωταγωνιστές -ως θύματα αλλά και ως θύτες- τους ομοεθνείς τους Ουιγούρους. «Σαν μεγάλη χώρα που είναι, η Κίνα οφείλει να βρει και να τιμωρήσει τους δράστες αυτού του μακελειού και των δολοφονιών», δήλωσε και ο πρόεδρος της χώρας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, αποδεικνύοντας ότι η Άγκυρα έχει «μπολιάσει» την εξωτερική της πολιτική με τις ιδέες του παντουρκισμού.


ανησυχιες << Αξίζει να σημειωθεί ότι την ανησυχία του για τις εξελίξεις στην Κίνα εξέφρασε και ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Μανουσέρ Μοτακί, ο οποίος συνομίλησε πρόσφατα με τον Τούρκο ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου. Δεν απέκλεισε, μάλιστα, το ενδεχόμενο, να υπάρξει κοινή παρέμβαση προς το Πεκίνο, διαμέσου της Ισλαμικής Διάσκεψης, προκειμένου να ζητηθεί προστασία του μουσουλμανικού πληθυσμού στην Ξινγιάνγκ.

Στο μεταξύ, το επίσημο πρακτορείο Ξινχούα έδωσε νεότερο απολογισμό από τις ταραχές. Σύμφωνα με αυτόν, έχασαν τη ζωή τους 184 άνθρωποι, από τους οποίους οι 137 ανήκαν στη φυλή των Χαν -επιρρίπτοντας έτσι σαφώς τη βασική ευθύνη στους Ουιγούρους. Πάντως, πηγές των τελευταίων κάνουν λόγο για πολύ περισσότερους νεκρούς, που ίσως ξεπερνούν κατά πολύ τους χίλιους.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=12541153
Λέγεται ότι, δεκαοχτώ χρόνια μετά τοΝ θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, ο τρίτος χαλίφης της αυτοκρατορίας των Rashidun, Uthman Ibn Affan, έστειλε αντιπροσώπους στον Κινέζο αυτοκράτορα Γκαοτζόνγκ (Gaozong) για να τον μυήσουν στο Ισλάμ.

Ο αυτοκράτορας, παρ' ότι αρνήθηκε να ασπαστεί τη νέα θρησκεία, διέταξε την κατασκευή ενός μεγαλόπρεπου τζαμιού στην Καντόνα ως ένδειξη σεβασμού προς τα ισλαμικά διδάγματα. Στο πέρασμα των αιώνων, το -σουνιτικό- Ισλάμ βρήκε ανταπόκριση και παγιώθηκε σε πληθυσμούς της κινεζικής επικράτειας και, παρά τις περιόδους καταστολής του, π.χ. κατά την γενικά αντιθρησκευτική Πολιτιστική Επανάσταση, σήμερα επισήμως αριθμεί άνω των 20 εκατομμυρίων πιστούς, αριθμός πολύ μεγαλύτερος από τα περισσότερα κράτη της Μέσης Ανατολής.

Επιπλέον, αποτελεί το βασικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας των 10 μουσουλμανικών μειονοτήτων της Κίνας, οι πιο πολυάριθμες από τις οποίες είναι οι Χουέι (Hui), φυλετικά όμοιοι με την κινεζική Χαν (Han) πλειονότητα και με μόνη διαφορά τη μουσουλμανική τους πίστη, και οι Ουιγούροι (Uyghur), τουρκικό φύλο που κατοικεί στην Σιντζιάνγκ (Xinjiang), στα δυτικά σύνορα της Κίνας, και που είναι γνωστοί στη Δύση για την αυτονομιστική τους δράση. Οι δύο αυτές μειονότητες αποτελούν και τα αντιπροσωπευτικά άκρα ενός ευρέος φάσματος μουσουλμανικής λατρείας στην Κίνα.

Οι θρησκευτικές πρακτικές και παραδόσεις των Χουέι έχουν εμπλουτίσει το Ισλάμ σε τέτοιο βαθμό, που πλέον γίνεται λόγος για ένα ξεχωριστό «Ισλάμ με κινεζικά χαρακτηριστικά» (Islam with Chinese characteristics), κατ' αναλογίαν του όρου «κομμουνισμός/σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» (communism/socialism with Chinese characteristics). Λόγω της εγκατάστασής τους στην κεντρική Κίνα και της συνακόλουθης απομόνωσης από τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο, οι Χουέι διατήρησαν και επέκτειναν κάποιες αρχικές παραδόσεις του Ισλάμ που πλέον έχουν εκλείψει από τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο, όπως την αναγνώριση γυναικών νομομαθών και την ίδρυση τεμενών αποκλειστικά για γυναίκες (nusi).

Παράλληλα, οι αρχές του Κορανίου και της Σαρίας εμπλουτίστηκαν από βαθιά ριζωμένες στον κινεζικό πολιτισμό φιλοσοφίες, όπως ο Κομφουκιανισμός και ο Ταοϊσμός, καθώς και από την εξισωτική ρητορική του κομμουνισμού: Με την έναρξη της μεταρρυθμιστικής περιόδου της Κίνας (1978), ο θεσμός των nusi, τεμένη που όχι μόνο υποδέχονται αλλά και διοικούνται αποκλειστικά από γυναίκες, επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Κίνα, του 2009 άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες γυναίκες ιμάμηδες (ahong). Το γεγονός ότι όλες οι θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου του Ισλάμ, υπάγονται σε κρατικό έλεγχο, αν όχι χειραγώγηση, μέσω των αντίστοιχων ημι-κρατικών θρησκευτικών συνδέσμων (association), π.χ. του Ισλαμικού Συνδέσμου της Κίνας (Islamic Association of China), συνέβαλε στον μετασχηματισμό και την εξάπλωση αυτού του ιδιάζοντος Ισλάμ.

Ουιγούροι , η συγκρουσιακή εκδοχή


Στην άλλη άκρη του φάσματος, οι Ουιγούροι, που κατοικούν στη Σιντζιάνγκ, στη βορειοδυτική Κίνα, δεν έχουν ενσωματωθεί όπως οι Χουέι και συχνά προκαλούν αυτονομιστικά κινήματα. Προκειμένου να αποφύγει διεθνοποίηση του ζητήματος της Σιντζιάνγκ ανάλογη του Θιβέτ, η διεθνής στρατηγική της Κίνας έχει δύο σκέλη: Πρώτον, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, έσπευσε να συνάψει ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς με τα νεοσύστατα κράτη της Κεντρικής Ασίας, έτσι ώστε να αποθαρρύνει ουιγουρικές φιλοδοξίες για απόσχιση.

Το 1996, η Κίνα, σε συνεργασία με τη Ρωσία, το Καζακστάν, το Τατζικιστάν και το Κιργιστάν, εγκαθίδρυσε τον μηχανισμό ασφαλείας Shanghai Five, όπου τα εν λόγω κράτη διαβουλεύονταν για την αντιμετώπιση ζητημάτων ασφαλείας στα σύνορά τους. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Shanghai Five μετονομάστηκε σε Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Shanghai Cooperation Organisation, SCO), με νέο μέλος το Ουζμπεκιστάν και παρατηρητές την Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και τη Μογγολία.

Η δράση του SCO επεκτάθηκε και σε οικονομικά ζητήματα, αλλά ο θεμέλιος λίθος εξακολουθεί να είναι η από κοινού δράση κατά αποσχιστικών κινημάτων και η διασυνοριακή συνεργασία για την έκδοση τρομοκρατών στη χώρα καταγωγής τους. Παρομοίως, το Πεκίνο προσέφερε οικονομική αρωγή ύψους 150 εκατομμυρίων δολαρίων στο μετα-Ταλιμπανικό Αφγανιστάν. Ως αντάλλαγμα, ο πρόεδρος Hamid Karzai υποσχέθηκε την απέλαση των μουσουλμάνων με κινεζική υπηκοότητα.

Το δεύτερο σκέλος της κινέζικης στρατηγικής αφορά στον στιγματισμό των Ουιγούρων αυτονομιστών ως τρομοκρατών στη διεθνή κοινή γνώμη. Κατά καιρούς, το Πεκίνο είχε συνδέσει ουιγουρικές ισλαμικές οργανώσεις με τους Ταλιμπάν, την Αλ Κάιντα, την Jemaah Islamiya, την Jamaat-i Islami και το Ισλαμικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν (μετονομασθέν σε Ισλαμικό Κόμμα του Τουρκεστάν το 2001). Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, η Κίνα συστρατεύτηκε με τις ΗΠΑ στον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας» και κατόρθωσε να συμπεριλάβει το έως τότε άγνωστο Ισλαμικό Κίνημα του Ανατολικού Τουρκεστάν (East Turkestan Islamic Movement) στη λίστα των παγκόσμιων τρομοκρατικών οργανώσεων του ΟΗΕ. Παράλληλα, άρχισε να κοινοποιεί στα διεθνή μέσα τις εκάστοτε τρομοκρατικές ενέργειες στη Σιντζιάνγκ, με παράδειγμα τις βομβιστικές επιθέσεις στην κομητεία Κούτσα (Kuqa) κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.

Μηδαμινές οι πιθανότητες απόσχισης


Οι περισσότεροι Δυτικοί μελετητές συμφωνούν ότι οι πιθανότητες απόσχισης της Σιντζιάνγκ είναι μηδαμινές. Η Κίνα έχει κατορθώσει να απομονώσει τους Ουιγούρους διεθνώς, ενώ η κρατική εκμετάλλευση των πετρελαϊκών και φυσικών πόρων της Σιντζιάνγκ, η συνακόλουθη οικονομική της ενσωμάτωση στον κινεζικό κορμό και η αθρόα μετανάστευση Χαν Κινέζων στην περιοχή (πλέον 40% του πληθυσμού) έχουν περαιτέρω περιορίσει την τυπικά κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα αυτονομία του τοπικού πληθυσμού. Ταυτόχρονα, η προοπτική παρόμοιας με τους Χουέι ενσωμάτωσης των Ουιγούρων στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι φαντάζει εξίσου απίθανη.

Και στις δύο μουσουλμανικές μειονότητες το Ισλάμ αποτελεί την καρδιά της εθνικής τους ταυτότητας: για τους Χουέι είναι το μόνο που τους διαφοροποιεί από τους Χαν, για τους Ουιγούρους είναι το στοιχείο που τους ενώνει με τους πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Και αν οι μεν το εμπλούτισαν, συμφιλιώνοντας τις ισλαμικές παραδόσεις με την εξίσου σημαντική παραδοσιακή κινεζική πολιτιστική κληρονομιά τους, οι Ουιγούροι, με ιστορία και πολιτιστική παράδοση εντελώς διαφορετική από την κυρίως Κίνα, δύσκολα θα δεχτούν, πόσο μάλλον θα προκαλέσουν οικειοθελώς, παρόμοια αλλοίωση.

Οι ενέργειες αυτές της Κίνας κατά της διεθνοποίησης του ουιγουρικού αγώνα σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, σε συνδυασμό με την καθυστερημένη δραστηριοποίηση της ουιγουρικής διασποράς, εχουν αποφέρει καρπούς. Ακόμη και η Τουρκία, όπου έχει βρει καταφύγιο μεγάλος αριθμός Ουιγούρων μεταναστών, και που είχε αναλάβει στο παρελθόν τον ρόλο του προστάτη των μουσουλμάνων της Κίνας, μετά την υπογραφή οικονομικής συμφωνίας με το Πεκίνο, το 2000, συμφώνησε να επεκτείνει τη συνεργασία τους και στην καταπολέμηση αποσχιστικών κινημάτων.

Αντίστοιχα, η Σαουδική Αραβία, ο κυριότερος προμηθευτής πετρελαίου της Κίνας, παρά τις σποραδικές διαμαρτυρίες για καταπίεση των Κινέζων μουσουλμάνων, δεν διακινδυνεύει τους σημαντικότατους οικονομικούς δεσμούς με το Πεκίνο υποστηρίζοντας οικονομικά ή ηθικά τους μουσουλμάνους της Σιντζιάνγκ. Το αντίθετο: στην πρώτη του επίσκεψη σε μη μεσανατολική χώρα, το 2006, ο βασιλιάς Abdullah bin Abdul-Aziz επαναβεβαίωσε τη θέση του υπέρ της Μίας-Κίνας (One-China policy). Η μόνη εμπλοκή του Ριάντ στην περιοχή εντοπίζεται στην παροχή αναπτυξιακού δανείου για τη βελτίωση των υποδομών της πόλης Άκσου (Aksu).

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=474982