Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
Καλά πας καλά παιδί μου
Δεν παίζεσαι τελικά. Μα να μου λες τέτοιο πράγμα χωρίς να το σκεφτείς καν......Να μου φέρει αυτά που σου ζήτησα η φίλη σου ή η αδερφή της;;; Και να περιμένεις και απάντηση;;; Το σκέφτηκες καλά ή απλώς σου ξέφυγε;;; Γιατί όταν ήλθες δεν είπες αυτό. Είπες έχω τις σημειώσεις και θα σου τις φέρω ή όταν θα λείπεις ή όταν θα έλθεις. Και αντί αυτού στέλνεις αντιπροσώπους. Τελικά σε μέτρησα λάθος. Το λάθος είναι δικό μου. Μόνος σου ήλθες. Και μόνος σου τα διέλυσες όλα. Τα έκανες χάλια. Για ακόμη 1 φορά. Όσες ευκαιρίες κι αν σου δώσω, όσα ελαφρυντικά λόγω της ηλικίας σου και της ανωριμότητας σου δεν σώζεσαι. Με τίποτα όμως.....Δεν θέλω τίποτα ούτε τη βοήθεια σου ούτε τις σημειώσεις σου...... Και βασικά ούτε τη φιλία σου. Δεν γίνεται κάθε φορά να με κουρελιάζεις. Και να πιστεύεις ότι πάντα έχεις δίκαιο. Και ότι είσαι σωστός και δεν παίρνεις απο λόγια. Για άλλη 1 φορά έκλαψα και έμεινα αϋπνη. Και τι κατάλαβα;;; Τίποτα...Ποτέ ξανά λοιπόν...
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
Σε ένα τοίχο μόνο εγώ θα μιλώ....
Έτσι νιώθω. Μιλώ σε ένα τοίχο. Τι και αν σε είδα μετά από τόσο καιρό. Ήθελα τόσα να σου πω αλλά δεν μπορούσα. Σε έβλεπα με έβλεπες και ήταν λες και δεν ήσουν καν εδώ.Εγώ γνώρισα ένα παιδί γελαστό ανέμελο. Χθες όμως ήσουν ένας άλλος. Ήσουν σοβαρός, ντυμένος με το κουστούμι σου το τσαντάκι σου. Μαγκωμένος όσο τίποτε άλλο. Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο και ήμασταν ξένοι. Πάνε τα γέλια, τα μηνύματα....Περπατούσαμε πλάι πλάι αλλά ήμασταν μίλια μακριά. Ούτε στο πρόσωπο δεν τολμούσαμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο. Λέγαμε κουβέντες αερολογίες βασικά. Δεν μιλούσαμε. Απλά χάσκαμε. Περίμενα 3 μήνες αυτή την στιγμή. Και όταν ήλθε δεν ήταν καν όπως την φαντάστηκα. Γιατί γίναμε έτσι; Γιατί γίναμε 2 ξένοι;;; Γιατί δεν μου μιλάς όπως παλιά;;; Γιατί μου κρατάς μυστικά.; Γιατί δεν μου λες την αλήθεια;;; Η αλήθεια όσο και αν πονάει είναι καλύτερη. Θα μας ξαλαφρώσει και τους δύο. Θα νιώσουμε και οι δυο καλύτερα πίστεψε με. Σε αγαπώ και θα σε αγαπάω πάντα. Το ξέρεις. Το έχεις καταλάβει. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Αλλά να μου μιλάς. Μόνο έτσι θα προχωρήσω. Αν είσαι ειλικρινής. Διαφορετικά το να βρισκόμαστε στα κρυφά γιατί λες ψέματα για να έλθεις εδώ, για 10 λεπτά χωρίς να μιλάμε, απλά να λέμε βλακείες δεν το θέλω. Είναι άδικο και για τους δυο μας. Και το ξέρεις. Μας αξίζει και τους 2 κάτι καλύτερο. Δεν ξέρω αν ποτέ θα γίνουμε όπως πριν. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι θέλω να σε κοιτώ στα μάτια. Και χθες ένιωθα ότι δεν μπορούσα. Γιατί κρυβόμασταν μεταξύ μας. Όπως λέει και το τραγούδι δεν μιλάμε. Ήμασταν απλώς δίπλα δίπλα. Εσύ ένιωθες άβολα. Δεν ξέρω γιατί ήλθες. Από υποχρέωση;;; Γιατί βρήκες χρόνο;;;Γιατί ένιωσες ότι ήθελα τη βοήθεια σου και ήθελες να μου τη δώσεις;;; Δεν το κατάλαβα. Απλά συνειδητοποίησα ότι είμαστε μίλια μακριά. Και ότι πρέπει να σταματήσω να πληγώνω τους άλλους. Όλους όσους νοιάζονται για μένα. Όπως είπε και ο Παπακαλιάτης στο 4 είναι δίκαιο για ένα έρωτα να τους πληγώνεις όλους και στο τέλος να μην τον έχεις;; Όχι γιατί στο τέλος τους χάνεις όλους και μένεις μόνος σου. Και εγώ δεν θέλω να είμαι άλλο μόνη μου. Θέλω να συνεχίσω. Και θα το κάνω. Γιατί βαρέθηκα 8 μήνες να ζω στην σκιά σου. Και θα το πολεμήσω....Γιατί αξίζει και στους 2 μας κάτι καλύτερο από το χτεσινό...Να προσέχεις καλή τύχη σε αγαπώ................
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)