Moon

Moon

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

1η Σεπτεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης


Επί ευκαιρίας της ημέρας αυτής, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους απανταχού ηγέτες που καταβάλλοντας συνεχώς επίμονες προσπάθειες, κόπο και μόχθο, φροντίζουν για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτική πρόοδο των λαών, θυσιάζοντας ενίοτε δικά τους προσωπικά συμφέροντα για το καλώς νοούμενο δημόσιο συμφέρον!Ακολουθούν χαρακτηριστικές δηλώσεις από Κύπριους και διεθνούς φήμης πολιτικούς, μέσα από τις οποίες μπορεί κανείς να δει το μέγεθος της γενναιοδωρίας και μεγαλοψυχίας τους:
Τάσσος Παπαδόπουλος - Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας:
«ΕΟΚΑ Β’ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!»
«Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ! ΓΙΩΡΚΑΤΖΗΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!»
«ΝΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ! ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ! ΖΗΤΑΩ ΠΟΛΛΑ ΔΗΛΑΔΗ?»
Δημήτρης Χριστόφιας - Πρόεδρος Βουλής, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ:
«ΤΟ ΑΚΕΛ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ!»
«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΌ ΤΟ 1926!
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ»
«ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΚΕΛ ΑΚΕΛ ΑΚΕΛ! ΔΙΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!»
Νίκος Αναστασιάδης - Πρόεδρος ΔΗΣΥ:
«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ ΗΤΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΖΩΗΣ!»
«ΤΟ ΕΥΡΩΚΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΟΜΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο ΔΗΣΥ!»
«Ο ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΤΑΝ! ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ! ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ!»
Βάσος Λυσσαρίδης - Επίτιμος Πρόεδρος ΕΔΕΚ:
«ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΚΑΣΤΡΟ!»
«Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ! ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ!»
Δημήτρης Συλλούρης - Πρόεδρος ΕΥΡΩΚΟ:
«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ 5,5 ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ! ΕΡΜΜ ΤΙ ΕΙΠΑΜΕ? ΠΟΤΕ ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ? ΟΧΙ ΟΧΙ ΛΑΘΟΣ ΕΓΙΝΕ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΑ ΜΑΛΑ!»
Γιαννάκης Ομήρου - Πρόεδρος ΕΔΕΚ:
«ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ! ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΙΤΤΑΣ!»
Μπουλέντ Ετζεβίτ - Αποθανών Πρωθυπουργός Τουρκίας:
«ΤΟ 1974 ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!»
Ραούφ Ντενκτάς - Τέως ηγέτης Τ/Κ:
«Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ!»
Μεχμέτ Αλί Ταλάτ - Τ/Κ Ηγέτης:«ΟΙ Τ/Κ ΘΕΛΟΥΝ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ! ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ! ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΕΙΡΑΨΙΑ ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ»
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΘΕΙ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ Τ/Κ! ΟΙ Ε/Κ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥΝ!»
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν - Πρωθυπουργός Τουρκίας:
«ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ! Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ!»
Αμπτουλάχ Γκιουλ - Πρόεδρος Τουρκίας:«ΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕ ΤΣΑΝΤΟΡ!»«Χαϊρούνισα? Α! ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ! ΟΥΠΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑ!»
Γιασάρ Μπουγιούκανιτ - Αρχηγός Ένοπλων Δυνάμεων Τουρκίας:
«ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ!»«Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ!»
Τζορζ Μπους - Πρόεδρος ΗΠΑ:ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΡΑΚΙΝΟ ΛΑΟ! ΞΕΠΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΤΟΝ!»
«ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ! Η ΒΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ»
Τόνυ Μπλερ - Τέως Πρωθυπουργός ΗΒ:«ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ! ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΕ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ!»
Γκόρντον Μπράουν - Πρωθυπουργός ΗΒ:«ΕΓΩ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΝΥ ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ!»
Κωνσταντίνος Καραμανλής - Πρωθυπουργός Ελλάδας:«ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΜΑΤΑ ΑΣΥΜΜΕΤΡΩΝ ΑΠΕΙΛΩΝ! Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ!»
Θεόδωρος Ρουσόπουλος - Υπουργός Επικρατείας Ελλάδας:
Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΕΤΥΧΕ ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕ!»Σας ευχαριστούμε βαθύτατα για τις καλοπροαίρετες πράξεις μεγαλοψυχίας σας!
ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΕΣ
Το παρόν κείμενο αποτελεί μια διακωμώδηση της πραγματικότητας όπως την αντιλήφθηκαν οι δύο συγγραφείς του. Δεν θέλουμε να προσβάλουμε κανένα εμείς λέμε αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Απλά σε αυτό τον μάταιο κόσμο έχουμε προσκολληθεί στο παρελθόν αφήνοντας την ουσία του παρόντος και του μέλλοντος. Ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο ευχόμαστε ότι επιτέλους θα επικρατήσει πραγματική ειρήνη στον ταλαίπωρο αυτό πλανήτη.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Αρτέμιδα και Κύπρος


Απο σήμερα η Αρτέμιδα είναι η ψυχή της Κύπρου στην Πελοπόννησο. Και όπως η Αρτέμιδα πλήρωσε βαρύ φόρο τιμής εμείς σαν Κύπριοι που ξέρουμε απο καταστροφές θα βοηθήσουμε να ξανακτιστεί απο την αρχή. Γιατί η καμένη Αρτέμιδα έχει κάψει την ψυχή του κάθε Κύπριου. Και οι νεκροί της Αρτέμιδας είναι οι δικοί μας άνθρωποι.....Για άλλη μια φορά απο τον μπλοκ να πω θερμά συγχαρητήρια στην κυβέρνηση Καραμανλή.... Μας έχετε κατακτήσει μας έχετε σκλαβώσει. Δεν έχω λόγια να σας χαρακτηρίσω ασύμμετροι....Μπράβο όμως στην κυβέρνηση μας που θα υιοθετήσει το χωριό. Τουλάχιστον αν μπορούμε σαν Κύπρος να απαλύνουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων που υπήρξαν θύματα της ασυνεννοησίας της ελληνικής κρατικής μηχανής. Και ας ελπίσουμε ότι όλοι σε Ελλάδα και Κύπρο θα παραδειγματιστούν...

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να είσαι ασύμμετρος

Ασύμμετρη απειλή.... Το είχατε ακούσει πριν αυτό;; Εγώ πάντως όχι. Το είπε και αυτό ο Πολύδωρας ο οποίος δίνει ρέστα όταν χρησιμοποιεί την ελληνική. Δεχόμαστε ασύμμετρη απειλή. Έλα ρε μεγάλε. Που σημαίνει;;;;Για άλλη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τον κόσμο λέγοντας ότι δέχεται απειλές απο άλλους... Ο UCK που ξεφύτρωσε ;;; Σιγά μην ασχοληθεί μαζί σας. Για την ΜΙΤ το καταλαβαίνω πάντα ότι γίνει φταίνε οι γείτονες. Και σεισμός να γίνει φταίνε οι πλάκες που μετακινούνται στην Τουρκία. Τώρα για τους αναρχικούς;;; Ναι όντως το δάσος είναι σύμβολο εξουσίας και οι αναρχικοί το έβαλαν στόχο. Η μήπως το ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές έβαλε τις φωτιές;;; Τι λέτε ρε ο κόσμος φωνάζει "καιγόμαστε" και εσείς συνεχίζεται τον χαβά σας. Ρουσόπουλε απάντα και σε καμιά ερώτηση των δημοσιογράφων. Παραδέξου την αδυναμία της κυβέρνησης σας. Παραδέξου ότι δεν κάνατα τίποτα. Και μην μου το παίζεις Πυθία.(Τρίζουν τα κόκκαλα της Πυθίας. Τρίζουν και τα κόκκαλα του Αισχύλου γιατί τέτοια τραγωδία δεν μπόρεσε να γράψει. Τρίζουν και τα κόκκαλα της Καλλιπάτειρας γιατί καίγεται η Ολυμπία.) Κάψτε τα όλα που λέει και η Βίσση. Παραδώστε καμένη γη στους επόμενους.(αν υπάρχουν επόμενοι γιατί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν Νέα Δημοκρατία. Αυτό χρήζει παρακολούθησης ψυχίατρο...Μας κάψανε και τους ψηφίζουμε). Καραμανλή μπράβο ωραία τα λόγια σου ψες για τα πληρώματα των πυροβεστικών. Μόνο που δεν θα φέρουν πίσω την μάνα στην Ζαχάρω με τα 4 της παιδιά. Μόνο που δεν θα φέρουν τα δέντρα που κάηκαν πίσω. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο... Δεν νομίζω ότι δέχονται ασύμμετρη απειλή. Απλά αυτοί είναι ασύμμετροι γιατί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αρκεί το μαιλ του πυροσβέστη για να δεις την ανευθυνότητα της κυβέρνησης. Όπως λέει και το τραγούδι "κύριοι υπουργοί τα υπουργεία σας". Ελλάδα συγγνώμη... Συγγνώμη που σε κάψαμε. Συγγνώμη για τους νεκρούς, τα καμένα δάση. Πρώτη φορά νιώθω τόσο οργή για κάτι που έγινε στην Ελλάδα. Και όταν τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά είχα θυμώσει αλλά πες επηρεαζόμουν σαν διδακτορική φοιτήτρια. Αλλά αυτό έχει ξεπεράσει τα όρια.....Και μην νομίζετε ότι αν βγει το ΠΑΣΟΚ θα είναι καλύτερα. Το ίδιο θα είναι τα πάντα για την εξουσία. Ως πολίτης του μάταιου κόσμου θέλω να πω συγχαρητήρια στους πυροσβέστες απο όλες τις χώρες, ένα μπράβο στους Κύπριους πυροσβέστες και εθελοντές, στους δημοσιογράφους που βγάζουν στην φόρα την κρατική αναλγησία, στον ΑΝΤ1 που έσωσε 13 ανθρώπους απο βέβαιο θάνατο, (άσχετο αν ήταν και το συνεργείο του εκεί)... Και κουράγιο σε όσους έχασαν υπάρχοντα και ανθρώπους. Στην Κύπρο ξέρουμε απο προσφυγιά και θάνατο. Το μάθαμε το 1974, το μάθαμε και το 2005 με το δυστύχημα της Ηλιος(μέχρι και το Γραμματικό πήγαν να κάψουν τα γαϊδούρια και αυτό προσβάλει τα καημένα τα ζώα τελωσπάντων........). Θα σταματήσω γιατί αν γράψω και άλλα σίγουρα θα με ψάχνουν τα κομματόσκυλα να με λιντσάρουν. Υπομονή και ας ελπίσουμε ότι ο παραλογισμός της πυρκαγιάς θα τελιώσει σύντομα για το καλό όλων.
Το email που κάνει τον γύρο της Ελλάδας και που πραγματικά περιγράφει την φρίκη της καταστροφής απο τις πυρκαγιές.
Ένα email που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί, διότι έχει γραφτεί μέσα από την ψυχή κάποιου.... "Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς, πλην ενός πυροσβέστη, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα" Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας. Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν, καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία... τα αφεντικά του έλειπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό... Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα, καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα... Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου, όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού. Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας, όταν άρχισαν να γλείφουν τα σπίτια τους οι φλόγες. Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας έτρεχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη. Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε, επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας. Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που έπιναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας. Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες. Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο, όταν τους κύκλωνε η φωτιά. Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπος να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές, που κάποτε χαρήκαμε ως παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν ότι υπήρχαν. Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν. Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους από Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή. Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις Κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροϊδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ, για να μην θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητά του μπροστά στα συμφέροντα. Μα δεν θα ξεχάσω ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που έπεσαν πάνω μου και μου ξανάδωσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε από ανθρωπιά και καλοσύνη. Και δεν θα ξεχάσω να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου. Η απορία μου είναι: οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα, εάν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς 'κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω από ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον από τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου... Λίγη στάχτη στα μαλλιά... δολοφόνοι... * Εθελοντής Δασοπυροσβέστης. Νοσηλεύτηκε στο "Σισμανόγλειο" λόγω αναπνευστικών προβλημάτων κατά την πυρκαγιά που έπληξε την Πεντέλη. Σημείωση: η επιστολή του κ. Φιλιππόπουλου κυκλοφορεί σε ηλεκτρονικές διευθύνσεις και φόρουμς στο διαδίκτυο.
Δεν υπάρχουν λόγια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ήρωες αν σκεφτεί κάποιος τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες δούλεψαν, χωρίς μέσα και συντονισμό. Ελπίζω αυτές οι φωνές να φθάσουν στους αρμόδιους. Το θέμα είναι ότι η καταστροφή συντελέστηκε. Τώρα μένει να δούμε τι κάνουμε. Πως θα ανακουφίσουμε τους ανθρώπους, και το περιβάλλον που ήταν απο πριν επιβαρυμένο.

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Αποχαιρετισμοί,χωρισμοί και άλλα τινά

Αποχαιρετισμός. Μια δύσκολη λέξη. Συνήθως έχει να κάνει με στενοχώρια και πόνο. Ποτέ δεν υπήρξα καλή στους αποχαιρετισμούς. Πάντα ένιωθα ότι χάνεται ένα κομμάτι της ψυχής μου. Η πρώτη φορά που τον ένιωσα στο πετσί μου ήταν το Δεκέμβριο του 2000 όταν πέθανε η γιαγιά μου. Τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να συμβιβαστώ με την ιδέα του θανάτου. Αναγκαστικά. Μετά το δεύτερο χτύπημα ήταν το 2001-2002. Όλοι μου οι φίλοι άρχισαν να φεύγουν για μεταπτυχιακά, για τις πατρίδες τους. (Ο Χρήστος πήγε στην Αμερική γιατί εκεί γεννήθηκε και μεγάλωσε, η Μαρία στην Γερμανία για σπουδές). Τότε συνειδητοποίησα πως έπρεπε να αρχίσω απο την αρχή και πάλι. Το 2004 αναγκάστηκα να αλλάξω πόστο και να έλθω στο Αμαράλ. Έπρεπε να αφήσω τα παιδιά που περάσαμε κάτι χρόνια μαζί και να έλθω να αναλάβω καθήκοντα σε ένα νέο πόστο μόνη μου με ένα φοιτητή... Και μετά εκείνο το καλοκαίρι του 2005 όταν εκείνο τον μαύρο Αύγουστο έγινε το αεροπορικό της Ηλιος και κάποιοι φίλοι χάθηκαν στο μαύρο βουνό του Γραμματικού. Τότε και πάλι γύριζε στο νου μου η ιδέα της απώλειας. Και για το ότι πρέπει να ζεις την ζωή σου γιατί δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει την επόμενη. Ένα χρόνο μετά ένιωσα το ίδιο όταν έφυγε η Γεωργία απο την δουλειά για άλλο πόστο. Ξαφνικά αυτό το κενό συναίσθημα και γιατί έμεινα μόνη μου στους 4 τοίχους του Αμαράλ. Είχε βέβαια προηγηθεί και η φυγή του Παναγιώτη για άλλη δουλειά και έτσι ένιωθα ότι ένας ένας τραβάει τον δρόμο του. Αφορμή για το σημερινό μου πόνημα είναι η φυγή της Πολίνας. Η Πολίνα θα πάει για μάστερ στην Αγγλία στο LSE όπως πάντα το επιθυμούσε. Λέγαμε εδώ και καιρό για αυτή την μέρα αλλά δεν πίστευα ότι θα έλθει. Και όμως έφτασε. Τα όποια συναισθήματα είναι περιττά. Ηθελημένα η μή με κάποια άτομα στην δουλειά συνδέεσαι αφού περνάς ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας σου με αυτά. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να παρεκτραπείς, να φωνάξεις, να μαλώσεις. Άλλες φορές όμως περνάς τέλεια. Είναι όλα μέσα στο παιχνίδι. Όταν όμως φθάσει αυτή η στιγμή τα χάνεις. Εγώ προσωπικά σήμερα ξύπνησα και λέω τελείωσε. Πολίνα μου σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία, καλή σταδιοδρομία ότι καλύτερο σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Είσαι πλέον κομμάτι της ζωής μου. Και να ξέρεις ότι πάντα στο Αμαράλ έχεις δύο φίλες εμένα και την Φρόσω. Να προσέχεις και να θυμάσαι ότι και οι αποχαιρετισμοί είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής....
ΥΓ Αφιερώνεται στην Πολίνα και για τις στιγμές καλές και κακές που μοιραστήκαμε αυτά τα δύο χρόνια.....

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Καιγόμαστε!!!!

"Καιγόμαστε κάντε κάτι"!!! "Βοήθεια"!!! Απο την περασμένη Παρασκευή ακούμε συνέχεια τον κόσμο να ζητά βοήθεια απο τα ελλαδικά κανάλια που αναμεταδίδονται στην Κύπρο. Στην Κύπρο αυτές οι καταστάσεις οδηγούν συνειρμικά στο καλοκαίρι του 1974. Πρόσφυγες, αγνοούμενοι, νεκροί,τραυματίες....Μόνο που τότε ήταν άνισος πόλεμος ανάμεσα σε άοπλους Κύπριους και Ελλαδίτες και πάνοπλους Τούρκους εισβολείς. Φέτος όμως εν έτει 2007 και σε καιρό ειρήνης κάηκε η Νότια Ελλάδα επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι, πυρομανείς, ψυχοπαθείς ή όπως διαφορετικά μπορούν να χαρακτηριστούν έκαναν την χώρα να μαυροντυθεί. Και το κράτος αμέτοχο, απλός θεατής και ο κόσμος να χάνεται, να μένει εγκλωβισμένος, να καίγεται. Κάηκε η ψυχή μας και στην Κύπρο. Γιατί ο ανθρώπινος πόνος είναι παντού ο ίδιος και ειδικά όταν ξέρεις ότι άνθρωποι πεθαίνουν με τόσο τραγικό τρόπο. Είναι ασυγχώρητο αυτό που συνέβηκε. Γιατί χάθηκαν ζωές, γιατί το κράτος δεν αντέδρασε. Γιατί πληρώσαμε την αλαζονεία κάποιων να προκηρύξουν πρόωρες εκλογές. Γιατί πληρώσαμε την αδιαφορία του κράτους. Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί νιώθω ένα με όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τις δηλώσεις του κόσμου την Παρασκευή που έλεγε είτε ΠΑΣΟΚ είτε ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για αυτούς είναι το ίδιο. Ως άνθρωπος που διαφωνεί με τα κόμματα και τις ηγεσίες που προσπαθούν να επιβάλουν ετσιθελικά τις όποιες απόψεις τους θεωρώ ότι ο κόσμος κάηκε στον βωμό των εκλογών και των όποιων συμφερόντων. Δεν είμαι αρμόδια να προτείνω λύσεις. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι όπως το καλοκαίρι του 1974, το καλοκαίρι του 2005 με το αεροπορικό της Ήλιος έτσι και το καλοκαίρι του 2007 κάηκε η ψυχή μας. Γιατί η Ελλάδα είναι κομμάτι στην ψυχή των Κυπρίων...Θέλω να θυμάμαι την Ελλάδα όπως την έζησα στα ταξίδια μου. Και όχι όπως την κατάντησαν κάποιοι ανεγκέφαλοι.....Πάντως θα πρέπει να ευχαριστήσουμε την ελληνική κυβέρνηση για το σχέδιο Ανάν, για τα κλειστά πανεπιστήμια που επηρέασαν και χιλιάδες Κύπριους φοιτητές. Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στο έργο "Η Ελλάδα καίγεται και εγώ κάθομαι ήσυχος στο σπίτι μου". Οι πυρκαγιές δεν θα σβήσουν με διαγγέλματα. Βασικά δεν έπρεπε να ανάψουν καν...Τώρα όση βοήθεια και αν έλθει οι ελπίδες εναποτίθενται στον Θεό. Και εμείς με ευχολόγια παρακαλάμε να σωθεί ο κόσμος. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους αγωνίζονται στα πύρινα μέτωπα, στους δημοσιογράφους που προσπαθούν να ενημερώσουν τον κόσμο, στους εθελοντές. Εμείς παρακολουθούμε και αναμένουμε.....

Τα γενέθλια, τα χρόνια και η ζωή

26/8/1978 Μια ιστορική μέρα για την Κύπρο!!! Γεννήθηκα και είδα το φως του μάταιου τούτου κόσμου. Γεννήθηκα 4 χρόνια μετά την εισβολή σε μια μοιρασμένη πατρίδα σε ένα σπίτι κοντά στην πράσινη γραμμή. 26/8/2007 29 χρόνια μετά ακόμα ψάχνομαι γενικώς να καταλάβω τι κάνω και που πάω σε αυτή την ζωή. Και ενώ η γιορτή της προηγούμενης νύχτας και η έξοδος που προηγήθηκε έπρεπε να μου φτιάχνουν το κέφι εγώ είμαι κάπως. Το κινητό γεμίζει μηνύματα και τηλεφωνήματα απο φίλους και συγγενείς. Αλλά το μυαλό δεν είναι στα γενέθλια. Ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Τρελό παρανοϊκό η Ελλάδα καίγεται!!! Κόσμος πεθαίνει!!! Και η κυβέρνηση απούσα. Ο κόσμος παίρνει στα κανάλια και φωνάζει καιγόμαστε!! Αλλά σε κάποιους άλλους δεν καίγεται καρφί για τον ανθρώπινο πόνο. Το θέμα συζήτησης όπου πας είναι αυτό. Η φωτιά που καίει ανεξέλεκτα. Η Πελοπόννησος που μετρά θύματα και πληγές. Και διερωτόμαι αν αυτό συνέβαινε πριν 5,10,15, 20 χρόνια θα λέγαμε ότι αυτοί οι καημένοι χάθηκαν επειδή δεν υπήρχαν τα μέσα. Στην εποχή του 3G του ADSL, όπου τα πάντα γίνονται αυτόματα, εν έτει 2007 να πεθαίνει κόσμος απο την φωτιά. Κάηκε η ψυχή μας. Ο κόσμος εκλιπαρεί για βοήθεια και ο κρατικός μηχανισμός της "μητέρας πατρίδας" αδυνατεί να βοηθήσει. Οι αρμόδιοι εξαφανισμένοι. Και εμείς στην Κύπρο απλοί θεατές. Και το πιο κουφό να καίγεται και η Αρχαία Ολυμπία και να ψάχνουν το λάθος. Τα 29 γενέθλια μου σημαδεύτηκαν απο την φωτιά και την καταστροφή. Όπως και πριν απο δύο χρόνια όταν έγινε το αεροπορικό της Ήλιος. Και μετά το πάρτυ και την χαρά διερωτάσαι. Ο σώσον ευατόν σωθήτω. Μην ψάχνεις απαντήσεις. Αυτό που μετρά είναι να σωθείς. Κατά τα άλλα η βοήθεια προς στους πυρόπληκτους θα είναι 3000 ευρώ για τα πρώτα έξοδα και 10000 ευρώ για την οικοσκευή. Αλήθεια τόσο κοστολογούνται τα σπίτια, οι αναμνήσεις οι ψυχές;;; Με την ευχή σύντομα να βρεθεί λύση σε αυτό το πρόβλημα σύντομα και να σταματήσει η πύρινη λαίλαπα τελιώνω την κατάθεση μου. Και ελπίζω (αν και δεν το βλέπω ) να συλλάβουν αυτούς του εμπρηστές είτε είναι πληρωμένοι, είτε είναι ψυχοπαθείς, είτε είναι πράκτορες....Γιατί δεν καίς έτσι την ανθρώπινη ζωή. Υπομονή λοιπόν και δύναμη σε αυτούς που αγωνίζονται!!!