ΚΥΠΡΟΣ 2012

Η πραγματικότητα της Τρόικας μας προσγειώνει καθημερινά....Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες απίστευτων καταστάσεων...Περίπου 23.6% του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Άνθρωποι άνεργοι που λίγους μήνες πριν ήταν κύριοι του εαυτού τους και της οικογένειας τους τώρα δεν έχουν ένα πιάτο φαι. Σήμερα εγώ προσωπικά έφαγα ένα γερό χαστούκι. Μια φίλη απο τα παλιά που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα ήλθε στη δουλειά. Την ρώτησα πως πάει...Τα μάτια της γέμισαν και μου λέει σκέφτομαι να φύγω. Να πας που ρώτησα με αφέλεια...Αυστραλία...Έχω κάτι συγγενείς....Της λέω γιατί ρε...Η κοπέλα αυτή δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα.....Μου είπε ότι μέχρι τα Χριστούγεννα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την διώξουν....Και ότι αν μείνει θα της το πάρει το σπίτι της η τράπεζα...Εν τω μεταξύ η κοπέλα είναι πολύ μορφωμένη με πτυχία κλπ...Και δουλεύει αλλά δεν μπορεί να ζήσει τον εαυτό της....Και δεν είναι η μόνη..Χιλιάδες νέοι με πτυχία, χαρτιά, προσόντα είναι άνεργοι.....Ή βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία....Οικογενειάρχες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας...Προχθές έβλεπε ακόμα μια εκπομπή αφιερωμένη στην κρίση...Και έβλεπα τις εικόνες εξαθλίωσης της Ελλάδας. Που δυστυχώς έγιναν και εικόνες της Κύπρου...Νιώθω ενοχές που κάθομαι και περιμένω..Νιώθω ενοχές που δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για όλους τους γνωστούς και άγνωστους που υποφέρουν χωρίς να φταίνε. Και που πληρώνουν την αδιαφορία και τα εγκλήματα ορισμένων...Που έχουν λεφτά και που δεν νοιάζονται....Νιώθω αηδία για όλους αυτούς που ενώ γνώριζαν μας άφησαν να φθάσουμε πάτο. Δεν ζητώ ευθύνες....Θέλω μόνο να ρωτήσω...Πως θα αντικρύσουν όλα αυτά τα νέα παιδιά που θα ξενιτευτούν;;; Το 1974 η χώρα μας βίωσε μια εθνική καταστροφή εξαιτίας της εισβολής. Και πολύς κόσμος ξενιτεύτηκε....Τώρα βιώνει την χειρότερη ανθρωπιστική και οικονομική κρίση μετά το 1974....Και εμείς μένουμε απαθείς...Στις άλλες χώρες που πήγε η Τρόικα έγιναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίες. Στην Κύπρο μόνο που δεν απλώσαμε κόκκινα χαλιά.....Θα έχουμε μια χαμένη γενιά που θα μεταναστεύσει...Για να βρει την τύχη της αλλού...Γιατί απλώς εδώ της στέρησαν το δικαίωμα στην ελπίδα και την αξιοπρέπεια....Η φίλη μου είναι μια απο τους χιλιάδες ανώνυμους που βρίσκονται σε αυτή την άσχημη θέση.....Και εγώ κάθομαι και πληκτρολογώ.....Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα..Μόνο να ελπίζω...Και να εύχομαι.........Ότι κάτι θα αλλάξει..........