Η πραγματικότητα της Τρόικας μας προσγειώνει καθημερινά....Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες απίστευτων καταστάσεων...Περίπου 23.6% του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Άνθρωποι άνεργοι που λίγους μήνες πριν ήταν κύριοι του εαυτού τους και της οικογένειας τους τώρα δεν έχουν ένα πιάτο φαι. Σήμερα εγώ προσωπικά έφαγα ένα γερό χαστούκι. Μια φίλη απο τα παλιά που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα ήλθε στη δουλειά. Την ρώτησα πως πάει...Τα μάτια της γέμισαν και μου λέει σκέφτομαι να φύγω. Να πας που ρώτησα με αφέλεια...Αυστραλία...Έχω κάτι συγγενείς....Της λέω γιατί ρε...Η κοπέλα αυτή δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα.....Μου είπε ότι μέχρι τα Χριστούγεννα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την διώξουν....Και ότι αν μείνει θα της το πάρει το σπίτι της η τράπεζα...Εν τω μεταξύ η κοπέλα είναι πολύ μορφωμένη με πτυχία κλπ...Και δουλεύει αλλά δεν μπορεί να ζήσει τον εαυτό της....Και δεν είναι η μόνη..Χιλιάδες νέοι με πτυχία, χαρτιά, προσόντα είναι άνεργοι.....Ή βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία....Οικογενειάρχες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας...Προχθές έβλεπε ακόμα μια εκπομπή αφιερωμένη στην κρίση...Και έβλεπα τις εικόνες εξαθλίωσης της Ελλάδας. Που δυστυχώς έγιναν και εικόνες της Κύπρου...Νιώθω ενοχές που κάθομαι και περιμένω..Νιώθω ενοχές που δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για όλους τους γνωστούς και άγνωστους που υποφέρουν χωρίς να φταίνε. Και που πληρώνουν την αδιαφορία και τα εγκλήματα ορισμένων...Που έχουν λεφτά και που δεν νοιάζονται....Νιώθω αηδία για όλους αυτούς που ενώ γνώριζαν μας άφησαν να φθάσουμε πάτο. Δεν ζητώ ευθύνες....Θέλω μόνο να ρωτήσω...Πως θα αντικρύσουν όλα αυτά τα νέα παιδιά που θα ξενιτευτούν;;; Το 1974 η χώρα μας βίωσε μια εθνική καταστροφή εξαιτίας της εισβολής. Και πολύς κόσμος ξενιτεύτηκε....Τώρα βιώνει την χειρότερη ανθρωπιστική και οικονομική κρίση μετά το 1974....Και εμείς μένουμε απαθείς...Στις άλλες χώρες που πήγε η Τρόικα έγιναν διαδηλώσεις διαμαρτυρίες. Στην Κύπρο μόνο που δεν απλώσαμε κόκκινα χαλιά.....Θα έχουμε μια χαμένη γενιά που θα μεταναστεύσει...Για να βρει την τύχη της αλλού...Γιατί απλώς εδώ της στέρησαν το δικαίωμα στην ελπίδα και την αξιοπρέπεια....Η φίλη μου είναι μια απο τους χιλιάδες ανώνυμους που βρίσκονται σε αυτή την άσχημη θέση.....Και εγώ κάθομαι και πληκτρολογώ.....Και δεν μπορώ να κάνω τίποτα..Μόνο να ελπίζω...Και να εύχομαι.........Ότι κάτι θα αλλάξει..........
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012
Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012
ΑΠΟΕΛ ....
ΑΠΟΕΛ...Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας..Από σήμερα στους 8 του Champions League.....Απίστευτο και όμως αληθινό. Ποιός να το πίστευε ότι μια ομάδα που ξεκίνησε μέσα Ιουλίου από τα προκριματικά θα κατέληγε να φθάσει Μάρτιο μήνα στους 8.....Και να κάνει ολόκληρο τον πλανήτη να υποκλιθεί και να μιλά για αυτή.......Η ομάδα μιας χώρας που έχει πληθυσμό λιγότερο απο ένα εκατομμύριο νίκησε μια ομάδα της Γαλλίας. Στα πέναλτι...Και ο Διονύσης Χιώτης έμοιαζε να σήκωνε στους ώμους του όλο τον Ελληνισμό...Και τι δεν απέκρουσε... Τι κι αν φάνηκε άτυχος στο δεύτερο πέναλτι. Μετά δικαίωσε όλους...25 χιλιάδες στο γήπεδο άλλοι τόσοι στις τηλεοράσεις. Περίμεναν υπομονετικά για 120 λεπτά τη λήξη του αγώνα...Μετά η Λευκωσία γιόρτασε....Και μαζί της όλη η Κύπρους και οι απανταχού Έλληνες. Ότι και να πούμε για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου κυπριακή ομάδα περνά στο πρημιτελικά του Champions League...Που θα φθάσει ο ΑΠΟΕΛ;;; Έχει ήδη φθάσει στα αστέρια...Έκανε όλο τον κόσμο να μιλά για την ομάδα από την Κύπρο......Το ταξίδι στο όνειρο συνεχίζεται...Ελπίζουμε να έχει και συνέχεια.....Διονύση Χιώτη και ΑΠΟΕΛ ευχαριστούμε...Που μας κάνετε να ζήσουμε το όνειρο....Που μας δείξατε ότι γίνονται ακόμα θαύματα. Και ευχόμαστε να συνεχίσετε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)